Δ Ι Α Ψ Ε Υ Σ Η - Μίκης Θεοδωράκης
Σε δημοσίευμα του σημερινού (22.3.2012) τεύχους του περιοδικού «ΕΠΙΚΑΙΡΑ» που αφορά ένα νέο γκάλοπ για τις επικείμενες εκλογές, διαβάζω ότι «ΣΥΡΙΖΑ, Πανελλήνιο Άρμα Πολιτών, Μίκης Θεοδωράκης-Σπίθα, Ανταρσύα εξακολουθεί να αποτελεί δυνητική επιλογή του εκλογικού σώματος που θα έφτανε στα 18-20%»Επανειλημμένα έχω δηλώσει ότι η Σπίθα δεν αποτελεί κόμμα.
Διαβάστε επίσης:
Περί Εκλογών - Του Χρήστου Ανδρέου
Διαψεύδω κατηγορηματικά κάθε πληροφορία - είδηση που με αφορά σε σχέση με τις επικείμενες εκλογές.
Κατ' αρχήν πιστεύω ότι σε συνθήκες απώλειας της Εθνικής Αυτοτέλειας, με τις σχέσεις υποταγής στο ΔΝΤ και στην Ευρώπη των Τραπεζών, με την παρουσία του κ. Ράιχενμπαχ και των συνεργατών που εκτελούν ουσιαστικά καθήκοντα Πρωθυπουργού και υπουργών και τέλος με την ρητή υποχρέωση της όποιας κυβέρνησης προκύψει να εφαρμόσει πιστά το απεχθές και επαχθές Μνημόνιο ΙΙ, κάτω απ' αυτές τις συνθήκες οι εκλογές δεν μπορεί να είναι τίποτα άλλο παρά ένα παιχνίδι εντυπώσεων, για να ξεγελάσουν το λαό δημιουργώντας ψεύτικες ελπίδες, να τον αποπροσανατολίσουν και να τον αποσυντονίσουν, ώστε μετά τις εκλογές να επιπέσουν επάνω του με νέα ορμή.
Για να ηττηθεί αυτό το συμπαγές αντεθνικό και αντιλαϊκό Μέτωπο της εθνικής μειοδοσίας και της αντιλαϊκής λαίλαπας, θα έπρεπε να δημιουργηθεί ένα επίσης συμπαγές μέτωπο των κοινωνικών δυνάμεων που θίγονται από τις πολιτικές των Μνημονίων, υπεράνω ιδεολογικών και κομματικών συνόρων. Και γι' αυτό ανέλαβα να δημιουργήσω το Κίνημα Ανεξάρτητων Πολιτών (ΚΑΠ), που το θεωρούσα και το θεωρώ ως ένα συνδετικό κρίκο γι' αυτόν ακριβώς το σκοπό.
Δυστυχώς ομολογώ ότι απέτυχα, δεδομένου ότι αντιμετώπισα γενικώς άρνηση συνεργασίας και μάλιστα αναζωπύρωση του κομματικού πατριωτισμού, που καταδικάζει και πάλι τα κόμματα της Αριστεράς που επιδιώκουν την παρουσία τους στη Βουλή, σε ένα ρόλο παθητικού παρατηρητή, ανίκανα να εμποδίσουν ουσιαστικά, όπως έγινε έως τώρα, τις δραματικές εξελίξεις με θύμα τη χώρα και τον Ελληνικό Λαό.
Αθήνα, 22.3.2012
Μίκης Θεοδωράκης
ΓΙΑ ΤΙΣ ΕΚΛΟΓΕΣ (α) - Μίκης Θεοδωράκης
Η «Σπίθα» βασίζεται επάνω σε δύο Αρχές: Βρίσκεται έξω και ενάντια στο παρόν Σύστημα Εξουσίας (που εκφράζει την ξένη εξάρτηση) και πιστεύει ότι η μοναδική λύση για να βγούμε από την κρίση είναι η Ριζοσπαστική, που σημαίνει ότι θα πρέπει να σπάσουν και να αντικατασταθούν οι ράγες πάνω στις οποίες οι δανειστές μας έχουν τοποθετήσει την αμαξοστοιχία «Ελλάς» και την κατευθύνουν προς την καταστροφή. Αυτή τη μοναδική λύση μπορεί να την πραγματοποιήσει μόνο η πανεθνική-παλλαϊκή ενότητα του ελληνικού Λαού.
Και για τον λόγο αυτόν, επειδή πιστεύει ότι δεν είναι δυνατόν να γίνουν ελεύθερες εκλογές μέσα σε συνθήκες απώλειας της Εθνικής μας Ανεξαρτησίας, η Σπίθα θα περιμένει -μονάχα αυτή- την επομένη μέρα των εκλογών, για να αντιμετωπίσει την πολλαπλασιασμένη οργή του Λαού, προκειμένου να πείσει όσο γίνεται περισσότερους πολίτες για την ορθότητα των ιδεών της.
Και θα είναι πολλαπλάσια η οργή του Λαού μας, γιατί η ισορροπία δυνάμεων μέσα στη Βουλή θα είναι η ίδια όπως σήμερα, δηλαδή με μια νέα κυριαρχία των μνημονιακών δυνάμεων. Που έχοντας νωπή μια δήθεν νέα λαϊκή εντολή, θα επιπέσουν πάνω στους εργαζόμενους με ακόμα μεγαλύτερη καταστροφική μανία. Και έτσι το τραίνο της Εξουσίας που ως γνωστόν προχωρεί πάνω στις ράγες του ΔΝΤ και της Τρόικας, θα μπορεί να διπλασιάσει την ταχύτητά του προς την κατεύθυνση που υποδεικνύει το Μνημόνιο 2, δηλαδή την ολοκληρωτική υποδούλωση του Ελληνικού Λαού και της χώρας στους ξένους δανειστές μας. Ένα τραίνο που δεν μπορεί να στρίψει δεξιά ή αριστερά και που το μπρος ή το πίσω, ην ανάπτυξη ή η βύθιση της οικονομίας, αποφασίζεται από τους ξένους.
Επομένως ο νέος μηχανοδηγός (ο νέος πρωθυπουργός), όπως και ο προηγούμενος, δεν μπορεί να κάνει τίποτα άλλο εκτός από το να εφαρμόζει τις αποφάσεις-εντολές των ξένων, ουσιαστικά αδιάφορος για την κατεύθυνση προς την οποία μας οδηγούν οι ξένες ράγες και φυσικά ανίκανος να την αλλάξει, ακόμα και στην περίπτωση που θα ήθελε να το κάνει. Την αμαξοστοιχία την ακολουθούν πιστά τα βαγόνια των κομμάτων της Βουλής. Δεν έχει σημασία αν είναι πρώτο ή δεύτερο βαγόνι, τρίτο ή τέταρτο και ούτω καθ' εξής. Κυβέρνηση και Αντιπολίτευση, αδιάφορο αν το ένα βαγόνι φωνάζει «εμπρός» και το άλλο «πίσω» είτε το ένα «δεξιά» και το άλλο «αριστερά», έτσι καθώς θα είναι κολλημένα το ένα με το άλλο, είναι καταδικασμένα να ακολουθούν την αμαξοστοιχία και εκείνη να ακολουθεί τις ράγες, δηλαδή τις αποφάσεις των ξένων, αφού εμείς οι ίδιοι με τη θέλησή μας υπογράψαμε τη θανατική καταδίκη μας προσφέροντας στους ξένους την εθνική μας ακεραιότητα.
Εάν έπαιρνε η Σπίθα μέρος σ' αυτές τις εκλογές, θα έμπαινε κι αυτή σε κάποιο βαγόνι, για να πάει κι αυτή, παρασύροντας μαζί της τους όποιους ψηφοφόρους της προς την κατεύθυνση ΜΗΔΕΝ. Έτσι μ' αυτά και μ' αυτά ο αποπροσανατολισμός και η απελπισία του λαού μεγαλώνουν, με αποτέλεσμα να διαλύεται το πολιτικό προοδευτικό και αντιστασιακό κίνημα του λαού μας από κείνες τις δυνάμεις που παραδοσιακά πιστεύουν ότι μόνο ο ενωμένος λαός μπορεί να αντιμετωπίσει νικηφόρα κάθε δύναμη ντόπια ή ξένη που επιβουλεύεται την ανεξαρτησία του, την τιμή του, την ελευθερία του και τα συμφέροντά του.
Εμείς, η Σπίθα, θα πρέπει να υποστηρίξουμε με όποιο τίμημα την άποψή μας ότι η συμμετοχή στις διαδικασίες που οργανώνει το Εξαρτημένο Σύστημα Εξουσίας (βλ. εκλογές) αποτελεί πράξη συμβιβασμού, ενισχύει την ξένη και ντόπια Εξουσία (πολιτική και οικονομική) και αφαιρεί από τον Λαό τη μοναδική δυνατότητα να πετάξει από πάνω του την εξάρτηση και τις δυνάμεις που την υποστηρίζουν και που είναι το παντοδύναμο μαζικό πανεθνικό και παλλαϊκό κίνημα αντίστασης, με στόχο την Απελευθέρωση και Αναγέννηση της χώρας.
Αθήνα, 21.3.2012
Μίκης Θεοδωράκης
ΓΙΑ ΤΙΣ ΕΚΛΟΓΕΣ (β) - του Χρήστου Ανδρέου
Μίκης Θεοδωράκης
Kάποιοι συναγωνιστές κάνουν λόγο για εκλογές.
Απορώ πως είναι δυνατόν κάποιοι να κάνουν λόγο για εκλογές και για κάθοδο του Κινήματός μας σε εκλογές, στο άμεσο η έμμεσο μέλλον.
Φαίνεται ότι δεν έχουν καταλάβει τίποτα από όσα πολλάκις έχει διαμηνύσει στο παρελθόν ο ηγέτης μας Μίκης Θεοδωράκης. Απορώ πόσες φορές και σε πόσες ομιλίες γραπτές ή προφορικές θα πρέπει να το πει και να το βροντοφωνάξει για να το εμπεδώσουν, ότι δεν πρόκειται να μπούμε μέσα στο σύστημα διότι θα πάθουμε ότι παθαίνει το έντομο που μπαίνει μέσα στο ιστό της αράχνης.
Βέβαια εκείνοι δεν ενδιαφέρονται καν για το τι λέει ο Μίκης Θεοδωράκης, ούτε μπορούν να σκεφτούν με λογική επανάστασης. Μπορούν και τους ενδιαφέρει να σκέφτονται μόνο με λογική κομματική, με λογική πολιτευτών και παραγοντίσκων, με λογική ιδίου συμφέροντος, πως δηλαδή θα διεκδικήσουν στο μέλλον κάποια βουλευτική έδρα και πως θα μετρήσουν τις δυνάμεις τους στα ψηφαλάκια, κτλ κτλ.
Αυτή είναι η έγνοια τους.
Έτσι σκέφτονται.
Η οπορτουνιστική λογική τους είναι εμφανέστατη και τους έχει ήδη εκθέσει ανεπανόρθωτα.
Ο Μίκης Θεοδωράκης όμως χρειάζεται δίπλα του αληθινούς επαναστάτες, όχι πολιτικάντηδες.
Οι χιλιάδες υγιείς Σπιθιστές που ενταχθήκαμε στο Κίνημα και συστρατευθήκαμε με τον Μίκη Θεοδωράκη γιατί πιστέψαμε και πιστεύουμε στο επαναστατικό του όραμα, και στον επαναστατικό ρόλο που θα παίξει το Κίνημά του, θα διαφυλάξουμε με κάθε τρόπο και με κάθε κόστος τις Αρχές και τις Θέσεις του Κινήματος.
Θα προστατεύσουμε το Κίνημα απ' τους (λίγους ευτυχώς) πολιτικάντηδες που υπάρχουν μέσα στα σπλάχνα του και θα εγγυηθούμε την επαναστατική του πορεία, κόντρα σε όλους εκείνους που αποσκοπούν σε προσωπικά πολιτικά οφέλη ή στην καλύτερη των περιπτώσεων απλώς εθελοτυφλούν και αυταπατώνται πιστεύοντας ότι μπορούν να αλλάξουν το σύστημα απ? τα μέσα.
Για το Κ.Α.Π - ΣΠΙΘΑ εκλογές σημαίνουν νίκη και κατάκτηση της εξουσίας για να εφαρμόσουμε το πρόγραμμά μας!
Δεν θα συμβιβαζόμασταν με τίποτα λιγότερο!
Κάτι τέτοιο θα μπορούσε να είναι ρεαλιστικό μόνο εντασσόμενοι σαν Κίνημα μέσα σε ένα μεγάλο ενιαίο παλλαϊκό αντιμνημονιακό μέτωπο αντίστασης
Συζήτηση λοιπόν για εκλογές θα κάναμε μόνο στην περίπτωση που οι πολιτικοί συσχετισμοί θα ήταν τέτοιοι που θα μας οδηγούσαν στη νίκη, δηλαδή στην βέβαιη κατάκτηση της εξουσίας.
Τέλος αναφέρω προς κάθε κατεύθυνση τα εξής:
Η απόφαση για το αν στο μέλλον (άμεσο ή έμμεσο) η Σπίθα κατέβει σε εκλογές και κάτω από ποιες προϋποθέσεις, δεν είναι απόφαση του όποιου ΠΟ.ΣΥ, ούτε καν απόφαση του όποιου Συνεδρίου.
Είναι απόφαση ολόκληρης της βάσης του Κινήματος.
Ας σταματήσουν λοιπόν κάποιοι πίσω από κλειστές πόρτες γραφείων ή σπιτιών να προγραμματίζουν και να ονειρεύονται κάθοδο του Κινήματος σε εκλογές.
Ο νοών νοείτω.
Με αγωνιστικούς και επαναστατικούς χαιρετισμούς
Χρήστος Ανδρέου
Μέλος ΣΠΙΘΑΣ ΜΑΡΚΟΠΟΥΛΟΥ
ΓΙΑ ΤΙΣ ΕΚΛΟΓΕΣ (γ) - του Μίκη Θεοδωράκη
Από κει και πέρα και με εξαίρεση την περίοδο της μεγάλης πείνας στην Αθήνα, που οφειλόταν στο εμπάργκο που επιβλήθηκε για λόγους στρατηγικής από τους συμμάχους, η ζωή κυλούσε με στερήσεις αλλά θα λέγαμε «ομαλά». Το λέω αυτό για να μη φανταστεί κανείς ότι οι Ιταλοί και Γερμανοί στρατιώτες πυροβολούσαν και σκότωναν όποιον τολμούσε να κυκλοφορήσει.
Οι δημόσιες και ιδιωτικές υπηρεσίες, τα καταστήματα, οι βιοτεχνίες, τα σχολεία, τα καφενεία αλλά και τα εστιατόρια, τα θέατρα, οι συναυλίες της ΚΟΑ με έργα Ελλήνων με δυο λόγια όλη η καθημερινότητά μας κατέβηκε μεν πολλά σκαλιά προς το χειρότερο λόγω της συστηματικής κλοπής των προϊόντων μας από τους κατακτητές, όμως εξακολούθησε να υπάρχει και να κινείται προσαρμοζόμενη στις δύσκολες συνθήκες. Ιδιαίτερα η Τέχνη εξακολούθησε να υπάρχει: τα Θέατρα, οι συναυλίες της ΚΟΑ με έργα Ελλήνων συνθετών, οι εκδόσεις με έργα Ελλήνων συγγραφέων, οι εκθέσεις ζωγραφικής και τα περίφημα «ταράτσεν πάρτυ» της νεολαίας...
Οι Γερμανοί από την πλευρά τους έκαναν ό,τι μπορούσαν για να γίνουμε σύμμαχοί τους (βλ. τους Γάλλους του Πεταίν) για ένα λόγο παραπάνω. Γιατί οι ηγέτες του Γ΄ Ράιχ και ειδικά ο Χίτλερ ήταν θαυμαστές του αρχαίου ελληνικού πολιτισμού! Γι' αυτό το λόγο άλλωστε διέταξε να αφεθούν ελεύθεροι όλοι οι αιχμάλωτοι στρατιώτες, σε αντίθεση με την πάγια τακτική των Γερμανών να κλείνουν σε στρατόπεδα τους αιχμαλώτους όλων των χωρών που νικήθηκαν πριν από μας.
Όταν μπήκαν οι Γερμανοί στην Τρίπολη στα 1941, μας επιτάξανε δύο δωμάτια για να μείνουν δυο συνταγματάρχες. Ο ένας απ' αυτούς μιλούσε γαλλικά κι έτσι μπορούσαμε να κουβεντιάσουμε στις 20 μέρες που πέρασαν μαζί μας. «Από όλους τους λαούς», μας έλεγαν, «θαυμάζουμε μονάχα εσάς. Ελάτε μαζί μας και σας υποσχόμαστε ότι το βιοτικό σας επίπεδο θα γίνει ανώτερο από πριν». Όμως οι Έλληνες, τότε γνήσιοι και σκληροτράχηλοι», προτίμησαν να πεινάσουν κι ακόμα να πεθάνουν παρά να έχουν πάνω από το κεφάλι τους έναν ξένο κατακτητή.
Δεν δέχθηκαν να γίνουν «φρόνιμοι» (δηλαδή δειλοί και προσκυνημένοι όπως έγιναν κάποιοι άλλοι λαοί στην Ευρώπη που την εποχή που άλλοι σκοτώνονταν για την τιμή της πατρίδας, αυτοί έτρωγαν με χρυσά κουτάλια.
Είπαμε «ΟΧΙ» δυο φορές: Μία στην «Αλβανία» και μια στην Κρήτη. Αλλά και μετά, στην κατοχή και έχοντας από πάνω μας 20 Μεραρχίες της Βέρμαχτ και τα μπουντρούμια της Γκεστάπο και πάλι αυτός ο σκληροτράχαλος και περήφανος λαός ξαναφώναξε ένα νέο μεγάλο ΟΧΙ δημιουργώντας το Κίνημα της Εθνικής Αντίστασης, με αποτέλεσμα να βγει η χώρα μας από τη δοκιμασία βαρειά τραυματισμένη αλλά περήφανη. Γεγονός που φόρτισε τις επόμενες γενιές με ηθική δύναμη που ακόμα και σήμερα υπάρχει καταπιεσμένη στα έγκατα της ψυχής του κάθε Έλληνα.
Συγκρίνοντας τις δύο εποχές, εκείνη με τους ξένους εξουσιαστές ντυμένους στρατιωτικά και τη σημερινή με τους ίδιους ξένους, αυτή τη φορά με πολιτικά και γραβάτα, σκέφτομαι τι θα συνέβαινε τότε, αν στην Ελλάδα επικρατούσε η σημερινή κατάσταση με τις χιλιάδες Τσολάκογλου-Κουίσλινγκ, τους δεκάδες χιλιάδες συνεργάτες και οπαδούς κι ένα λαό βαθειά διχασμένο από εκείνους -τους Αριστερούς- που την εποχή εκείνη δεν ήταν μόνο ενωμένοι αλλά κατόρθωναν να ενώσουν τον ελληνικό λαό και να τον κάνουν μια γροθιά.
Εάν λοιπόν η σημερινή Ελλάδα βρισκόταν την εποχή εκείνη, στις τότε συνθήκες, είναι σίγουρο ότι μετά τη νίκη των συμμάχων, θα έβγαινε από τη δοκιμασία χορτασμένη μεν, βεβηλωμένη δε στον αιώνα τον άπαντα.
Υπάρχει όμως μια βασική διαφορά που αποδεικνύεται ιστορικά. Ότι δηλαδή οι λαοί που συνεργάστηκαν έστω δουλικά με το Γ΄ Ράιχ, όχι μόνο δεν υπέφεραν οικονομικά αλλά τουναντίον το επίπεδο της ζωής τους παρέμεινε υψηλό.
Ενώ σήμερα λαοί όπως ο δικός μας, του οποίου οι εγχώριοι εξουσιαστές συνεργάζονται πιστά και δουλικά με το Τέταρτο Ράιχ, είναι καταδικασμένοι σε ανεργία, εξαθλίωση, πείνα, που οδηγούν σε πλήρη ηθική και βιολογική εξόντωση.
Υπήρχε όμως και μια άλλη διαφορά. Στη Γαλλία λ.χ. του Πεταίν δεν διανοήθηκαν να κάνουν εκλογές, γιατί ως φαίνεται διέθεταν έστω και έναν ελάχιστο αυτοσεβασμό και σκέφτηκαν πόσο τραγικά γελοίο είναι να καλείς ένα Λαό να ψηφίσει σε συνθήκες κατάλυσης της Εθνικής Κυριαρχίας.
Όμως οι δικοί μας πολυπληθείς Πεταίν, φαίνεται ότι δεν διαθέτουν ίχνος αυτοσεβασμού, ώστε δεν διστάζουν να μιλούν ακόμα και για εκλογές, όταν οι ίδιοι έχουν υπογράψει με τέσσερα χέρια την παράδοση της Εθνικής μας Κυριαρχίας.
Και αυτή είναι η μεγάλη διαφορά ανάμεσα στους Τσολάκογλου του χθες και του σήμερα: Ότι εκείνοι αναγκάστηκαν να γίνουν «Κουίσλινγκ», ενώ οι τωρινοί προδίδουν την πατρίδα τους μόνο από μωροφιλοδοξία και συμφέρον.
Και έτσι θα μείνουν στην Ιστορία...
Αθήνα, 26.3.2012
Μίκης Θεοδωράκης
ΓΙΑ ΤΙΣ ΕΚΛΟΓΕΣ (δ) - του Μίκη Θεοδωράκη
Μερικοί ξεχνούν -αλλά ευτυχώς όχι όλοι- το ρόλο που έπαιξε η Σπίθα στην αποκάλυψη του Μνημονίου (δείχνοντας έτσι ότι είμαστε η μοναδική πραγματική Αριστερά), αποκάλυψη που οδήγησε το Λαό μας να βγει στους δρόμους και τις πλατείες με την πεποίθηση ότι μονάχα αυτός πονάει πραγματικά την πατρίδα μας, μιας και οι κατεστημένες Αριστερές έχουν συμβιβαστεί και απορροφηθεί από το Σύστημα.
Αυτή είναι η δική μας θέση. Ότι δηλαδή δεν υπάρχει λύση μέσα από το Σύστημα. Και ότι μόνο ο ενημερωμένος, αγανακτισμένος αλλά και αποφασισμένος Λαός μπορεί να επιβάλει την μοναδική λύση. Τη ριζοσπαστική. Η εκλογική πρόταση θα μπορούσε να γίνει από το ΚΑΠ μόνο εφ' όσον κατάφερνε να συσπειρώσει τον ελληνικό λαό από την πατριωτική Αριστερά ως την πατριωτική Δεξιά. Όλα τα άλλα αποπροσανατολίζουν τον Λαό και γι' αυτό σήμερα υπάρχει και πάλι η γνωστή άπνοια, γιατί κάποιοι κοιμίζουν τον Λαό με φρούδες ελπίδες. Ότι δηλαδή τα κατεστημένα κόμματα της Αριστεράς, μαζί και η Σπίθα, μπορούμε να πάρουμε την πλειοψηφία και να τα αλλάξουμε όλα.
Όμως ακόμα και στην περίπτωση που το άθροισμα των αριστερών ψήφων -με τη συμμετοχή μας- μας δώσει ένα μεγάλο ποσοστό, το ερώτημα είναι αν συμφωνούν μεταξύ τους οι αριστεροί για να συγκυβερνήσουν.
Αγαπητοί συναγωνιστές,
όταν στο κάλεσμα της Ε.ΛΑ.Δ.Α. μαζεύτηκαν εκατοντάδες χιλιάδες στο Σύνταγμα κι εμείς οι τρεις, ο Γλέζος, ο Κασιμάτης κι εγώ βρεθήκαμε όπως έπρεπε στον Άγνωστο Στρατιώτη, οι σύντροφοί μας του ΠΑΜΕ βρίσκονταν στην Ομόνοια και του ΣΥΡΙΖΑ στο άγαλμα του Βύρωνα... Τα ίδια και χειρότερα θα γίνουν μέσα στη Βουλή. Το σημερινό Σύστημα έχει μετατρέψει την Βουλή των Ελλήνων σε ένα συρμό που τρέχει επάνω σε ξένες ράγες που έχουν τοποθετήσει το ΔΝΤ και η Ευρώπη των Τραπεζών. Και τώρα με τις εκλογές ο καυγάς γίνεται για να μπει ο τάδε σε κάποιο βαγόνι ή ο δείνα από το τέταρτο να πάει στο τρίτο, από το τρίτο στο δεύτερο και ούτω καθ' εξής.
Και φαίνεται ότι δεν τους ενδιαφέρει προς τα πού θα πάει το τραίνο. Το οποίο βεβαίως πηγαίνει προς τα εκεί που το οδηγούν οι ξένες ράγες. Επομένως για μένα ο στόχος είναι ένας: να σπάσουμε τις ράγες και να φτιάξουμε καινούριες, δικές μας, που να οδηγούν εκεί που εμείς θέλουμε.
Αυτό θα πει «Εθνική Ανεξαρτησία-Παλλαϊκή Εξουσία και Πατριωτική Αναγέννηση».
Τελικά η Σπίθα θα αποφασίσει κυριαρχικά για το τι θα κάνει με τις Εκλογές.
Εγώ από τη μεριά μου παραμένω πιστός στις ιδέες μου και σας δηλώνω ρητά και κατηγορηματικά ότι θα μείνω έξω απ' αυτό το παιχνίδι και ουδείς δικαιούται να με εμπλέξει εμμέσως ή αμέσως, γιατί πιστεύω ακράδαντα ότι μ' αυτά και μ' αυτά αφήνουμε τον λαό μας και πάλι ορφανό χωρίς καμμιά ελπίδα για ένα καλλίτερο αύριο.
Αθήνα, 27.3.2012
Μίκης Θεοδωράκης
ΠΗΓΗ: http://www.spitha-kap.gr/el/articles/
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου