Το παρακάτω άρθρο συντάχθηκε πίσω στο 1973, επί δικτατορίας των Συνταγματαρχών. Ωστόσο, με λίγη... παρέμβαση, αντικαθιστώντας τις λέξεις "Στρατός", "Στρατιωτική Δικτατορία", "Τανκς", "Αστική Τάξη", "Αντιαμερικανοί/Αντιαμερικανισμός", "Ελληνική Αριστερά" με τις λέξεις "Τρόϊκα", "Μνημόνιο", "Τράπεζες", "Μνημονιακές δυνάμεις", "Αντιμνημονιακοί/Αντιμνημόνιο", "Παλλαϊκό Πατριωτικό Μέτωπο" μοιάζει να συντάχθηκε ΧΘΕΣ με το βλέμμα στο ΣΗΜΕΡΑ και το ΑΥΡΙΟ, εντοπίζοντας τη ρίζα του προβλήματος και προτείνοντας ριζοσπαστικές λύσεις για τον απεγκλωβισμό από το "μαγγανοπήγαδο" της εξάρτησης!
Η διαχρονικότητα του Λόγου του Μίκη Θεοδωράκη, η πολιτική ανάλυση και διορατικότητά του, είναι αξιοθαύμαστα και αποδεικνύουν για ακόμη μία φορά, γιατί οι αρχές και θέσεις του Κ.Α.Π.-Σπίθα, όπως εκφράστηκαν από τον Ηγέτη του στην ιδρυτική διακύρηξη και τις ομιλίες που ακολούθησαν, αποτελούν τη μόνη απειλή ενάντια στο Παγκόσμιο Σύστημα Εξουσίας, που έχει "τυλίξει" εδώ και δεκαετίες τη χώρα μας και τον Λαό της, με αποκορύφωμα τη βίαιη και αντισυνταγματική επιβολή των Μνημονίων.
Γι' αυτό και το σύνθημα ΕΘΝΙΚΗ ΑΝΕΞΑΡΤΗΣΙΑ-ΛΑΪΚΗ ΚΥΡΙΑΡΧΙΑ-ΠΑΤΡΙΩΤΙΚΗ ΑΝΑΓΕΝΝΗΣΗ είναι σήμερα πιο επίκαιρο και από ποτέ!"
=====================================================
ΣΗΜΑΝΤΙΚΑ ΣΗΜΕΙΑ ΑΝΑΦΟΡΑΣ (ΑΝΤΙ ΣΥΝΟΨΗΣ)
- Ἡ ἀμερικανική πολιτική δέν ἔχει σκοπό νά ἐγκαταλείψει οὔτε νά ἀμβλύνει τόν ἀπόλυτο ἔλεγχό της πάνω στή χώρα μας. Ἡ ἐγκαθίδρυση τῆς ἀμερικανοκρατίας στήν Ἑλλάδα μέ τό δόγμα Τρούμαν, τό 1947, τούς στοίχισε μερικά δισεκατομμύρια δολάρια, καί ὡς ἀντάλλαγμα αὐτῶν τῶν «ἐπενδύσεων» ἔφτασαν νά μᾶς θεωροῦν ἀναπόσπαστο πιόνι τῆς πολιτικῆς τους στή Νοτιοανατολική Εὐρώπη καί τή Μέση Ἀνατολή.
- Μετά τήν ἐγκαθίδρυση τῆς στρατιωτικῆς δικτατορίας τό 1967, ἀρχίζει ἡ δεύτερη καί, ἴσως, ἡ τελειωτική φάση πού ὁδηγεῖ στή διάλυση καί τή χρεοκοπία τοῦ ἀστικοῦ πολιτικοῦ μανδύα στή χώρα μας. Ἡ περίοδος αὐτή μπορεῖ νά χαρακτηριστεῖ περίοδος τῆς ἀπομυθοποίησης ὅλων τῶν πατροπαράδοτων πολιτικῶν ἀξιῶν. Ἡ πτώση τῶν ταμπού. Συνεπῶς, ἀπό τήν πλευρά αὐτή οἱ Ἀμερικανοί εἶναι σχεδόν ἀπογυμνωμένοι. Ξέρουν –ἤ, ἄν δέν τό ξέρουν, θά τό μάθουν– ὅτι ἡ ἀντοχή τῶν ἀστῶν πολιτικῶν στή δοκιμασία τῆς ἐπαφῆς μέ τό λαό χωρίς τίς χειροπέδες τοῦ στρατιωτικοῦ νόμου καί τῶν τάκνς εἶναι τρομερά περιορισμένη.
- πρέπει νά ὑπογραμμίσουμε γιά ἄλλη μιά φορά ὅτι:1) Οἱ Ἀμερικανοί ταυτίζονται μέ τήν ἐξουσία στήν Ἑλλάδα. Ἐλέγχουν μονοπωλιακά ὅλα τά κέντρα ἀποφάσεων.2) Δέν σκοπεύουν νά ἐγκαταλείψουν τήν Ἑλλάδα.3) Τό πιό πιθανό εἶναι ὅτι δέν ἔχουν ἄλλον τρόπο νά ἐπιβάλουν τήν ἐξουσία τους στό λαό μας παρά μόνο διά τῆς βίας, μεταβάλλοντας στήν οὐσία τό λαό μας σέ ἀγέλη δούλων ὑπηκόων τῶν ἀμερικανόδουλων ἀξιωματικῶν.
4) Τό ἀμερικανόφιλο πολιτικό οἰκοδόμημα, πού ταυτίζεται μέ τούς πολιτικούς ἐκπροσώπους τῆς ἑλληνικῆς ἀστικῆς τάξης, δέν ἔχει δυνατότητα νά διαδραματίσει, ἀκόμα καί ἄν τό ἤθελε, ριζοσπαστικό ρόλο. Ἄν τό κάνουν, στό μέλλον, μέ κέντρο βάρους τήν ἀμερικανική εὔνοια, θά ἀνατραποῦν ἀναπόφευκτα ἀπό τό λαό, ὅπως ὁ Μαρκεζίνης.
- Ἄν πάλι ἐπιχειρήσουν νά ἐπέμβουν μέ κέντρο βάρους τήν ἐξυπηρέτηση τῶν συμφερόντων τοῦ ἑλληνικοῦ λαοῦ, θά ἀνατραποῦν ἀπό τά δυναμικά ἐρείσματα τῆς ἐξάρτησης πού αὐτοί οἱ ἴδιοι παρέδωσαν στούς Ἀμερικανούς, καί φυσικά ἐλέγχονται πλέον μόνον ἀπό τούς Ἀμερικανούς.
- Ἀπό τή στιγμή ὅμως πού ὁ ἀντιδικτατορικός ἀγώνας θά πάρει χαρακτήρα ὀξύτατα ἀντιαμερικανικό, ἀντιιμπεριαλιστικό καί, κατά συνέπεια, ταξικό καί ἀντικαπιταλιστικό, θά πρέπει νά περιμένουμε νά δοῦμε ἕνα μεγάλο κομμάτι τοῦ λαοῦ, τό πιό συντηρητικό, πού σήμερα εἶναι ἐνάντια στή δικτατορία, ὄχι μόνο νά μήν ἀκολουθεῖ τό κίνημα κατά τῶν Ἀμερικανῶν ἀλλά, πιθανότατα, νά στρέφεται ἐναντίον του.
- Αὐτό θά συμβεῖ γιατί πολλοί Ἕλληνες ἀκόμα ἀκολουθοῦν τή Δεξιά καί τό Κέντρο, πού οἱ ἡγέτες τους, στήν περίπτωση μιᾶς μεγάλης ὄξυνσης στή σύγκρουση τοῦ λαοῦ μέ τό πλέγμα τῆς ἐξάρτησης, καί φυσικά μέ τούς Ἀμερικανούς, τό πιό πιθανό εἶναι ὅτι θά συσπειρωθοῦν –ὅπως τό ἔκαναν καί στό παρελθόν– γύρω ἀπό τήν ἑλληνική ὀλιγαρχία καί τά ἀφεντικά της, δηλαδή τούς Ἀμερικανούς.
- Σήμερα, λόγου χάριν, ἐμφανίζονται ὡς ἀντιαμερικανοί ὅλοι σχεδόν οἱ ἀστοί πολιτικοί. Ὅμως, ὁ ἀντιαμερικανισμός τους δέν εἶναι ἄρνηση τῆς ἀμερικανικῆς παρουσίας, ἀκόμα καί τῆς ἀμερικανικῆς κυριαρχίαςστή χώρα μας, ἀλλά ἁπλῶς διαφωνία γιά τόν τρόπο μέ τόν ὁποῖο οἱ Ἀμερικανοί ἀσκοῦν τόν κυριαρχικό τους ρόλο στή χώρα μας. Δηλαδή,εἶναι ἀντιαμερικανισμός πού ἀποβλέπει στόν «ἐξωραϊσμό» τῆς ἐξάρτησης καί ὄχι στήν κατάργησή της.
- Μέ ἄλλα λόγια, νά συγκροτήσουμε τό μέτωπο τῆς ἀντιεξάρτησης καί νά μήν ἀφήσουμε τούς πολιτικούς ἐκπροσώπους τῆς ἐξάρτησης νά παρασύρουν –ἀκόμα καί μέ συνθήματα ἀντιαμερικανικά– τούς Ἕλληνες ἐργαζομένους, πού ἡ φυσική τοποθέτησή τους εἶναι ἡ ἀντιεξάρτηση, τήν ὁποία μόνον ἡ Ἀριστερά μπορεῖ νά ἐκφράσει πιστά καί ἀληθινά.
- Θά χτυπᾶμε, κάθε φορά, τή μορφή ἐξουσίας πού μ’ αὐτήν ἡ ἐξάρτηση προσπαθεῖ νά ὑποδουλώσει τό λαό, χωρίς νά παραλείπουμε νά συνδέουμε, κάθε φορά, τήν ἐξουσία πού φαίνεται μέ τήν ἐξουσία πού κρύβεται, δηλαδή τούς Ἀμερικανούς.
- Τό ἐρώτημα πού μπαίνει μπροστά μας αὐτή τή στιγμή εἶναι: «Ποιά θά πρέπει νά εἶναι ἡ ἀπάντηση τοῦ λαοῦ, ἰδιαίτερα στήν περίπτωση πού ἔχοντας πολιτική διέξοδο, ἔχουν ἀποφασίσει νά διαιωνίσουν τό νόμο τῶν τάνκς, καί μάλιστα στήν πιό ἀκραία καί ἀπεχθῆ του μορφή, δηλαδή τήν ἀνοικτή δολοφονία;».
- Ἴσως τό πιό ἐπιτακτικό πολιτικό πρόβλημα τῆς στιγμῆς εἶναι νά ὀργανωθεῖ, τό συντομότερο δυνατόν, ἡ ἀπάντηση τοῦ λαοῦ, πού πρέπει τώρα πιά νά φτάσει, ἄν ὄχι στό μέγεθος, πάντως στό χαρακτήρα καί στήν ποιότητα τῆς δυναμικῆς πρόκλησης τοῦ ἐχθροῦ. Μέ ἄλλα λόγια, μέ τό σύνθημα καί μέ κατεύθυνση «Τιμωρία στούς δολοφόνους τοῦ λαοῦ», θά ἀπαιτήσει δικαιοσύνη καί, τελικά, θά ἐπιβάλει ὁ ἴδιος δικαιοσύνη.
- Ἑπομένως, ἡ ὀργάνωση τοῦ λαοῦ ἀπό τίς δυνάμεις τῆς ἑλληνικῆς Ἀριστερᾶς, σήμερα, θά πρέπει νά ἔχει δύο παράλληλους στόχους καί λειτουργίες.
- Ὁ πρῶτος θά πρέπει νά εἶναι ἡ ἰδεολογική, πολιτική καί ὀργανωτική προετοιμασία τοῦ λαοῦ, γιά νά ἐκδηλώνει κάθε στιγμή τή βαθιά του ἀντίθεση πρός τή στρατοκρατική δικτατορία καί γιά τήν τελική του ἀναμέτρηση μέ τόν ξένο παράγοντα καί τούς ντόπιους πράκτορές του.
- Ὁ δεύτερος θά πρέπει νά εἶναι ἡ ἐπιστημονική, πολιτιστική, ἰδεολογική καί πολιτική ζύμωση μέ πρωταγωνιστή τίς ὀργανωμένες δυνάμεις τῆς Ἀριστερᾶς, τήν πρωτοπόρα μας νεολαία καί ὅλο τό ζωντανό κομμάτι τοῦ λαοῦ μας, σχετικά μέ τίς συγκεκριμένες μορφές πού θά πάρει ἡ λαϊκή ἐξουσία στή χώρα μας, μετά τήν ἀποχώρηση τῶν ξένων καί τή συντριβή ὅλων τῶν μηχανισμῶν τῆς ξενόδουλης καί ξένης ἐξουσίας.
- Ἡ νέα τακτική στήν ἐπαναστατική ὀργάνωση τοῦ λαοῦ πρέπει νά ἀντιμετωπιστεῖ μακροπρόθεσμα. Δηλαδή, δέν θά καταστρωθεῖ μόνο μέ βάση τίς ἀνάγκες τοῦ ἀντιδικτατορικοῦ ἀγώνα, ἀλλά θά πρέπει νά ἰδωθεῖ μέσα σέ μιά μακροχρόνια διαδικασία, ὅπου πιθανῶς ὁ ἀντίπαλος θά ἀλλάξει καί θά ξαναλλάξει τίς μεθόδους διακυβέρνησης, μέ ἄλλα λόγια τή μορφή τῆς ἐξουσίας.
- Σήμερα, ἡ γενική πολιτική γραμμή μπορεῖ νά εἶναι νά φτιάξουμε τό παλλαϊκό μέτωπο, μέ σκοπό νά συγκρουστεῖ κάποτε μέ τήν ἐξάρτηση, δηλαδή τήν ἀμερικανοκρατία. Καί γιά τό λόγο αὐτόν διαλέγουμε τήν τακτική τῆς συνεχοῦς ἀντάρτικης παρενόχλησης καί σύγκρουσης –στό ἐπίπεδο τῆς ὁμάδας– μέ τόν ἀντίπαλο, σέ ὅλο τό πλέγμα πού συγκροτεῖται ἡ ἐξουσία του.
- Ἡ σύγχρονη ἀντάρτικη ὁμάδα συγκροτεῖται σέ αὐστηρά παράνομη βάση, στό χῶρο ὅπου ζεῖ, ἀπό πατριῶτες ἐπαναστάτες, συνδεδεμένους μεταξύ τους μέ βαθιούς ἰδεολογικούς καί φιλικούς δεσμούς.
- Ἡ ὁμάδα, ἀπόλυτα προσαρμοσμένη, θά λέγαμε φυτεμένη, στό χῶρο της, σχεδιάζει τή δράση της ἀνάλογα μέ τίς δυνατότητες πού τή χαρακτηρίζουν.
- Ἔτσι ἡ δράση αὐτή μπορεῖ νά εἶναι μόνον ἰδεολογική καί πολιτική, εἴτε συνδικαλιστική, εἴτε ἐπιστημονική, εἴτε πολιτιστική, εἴτε δυναμική, εἴτε μαχητική, εἴτε ὅλα αὐτά μαζί, εἴτε μερικά ἀπ’ αὐτά.
- Ποιά εἶναι σήμερα ἡ βασική κατεύθυνση πού πρέπει νά ἐμπνέει κυρίως τίς πρωτοπόρες ὁμάδες τῶν λαϊκῶν ἀγωνιστῶν; Εἶναι ἡ ἐπαναστατική βία. Σήμερα στήν Ἑλλάδα ἡ βία εἶναι νόμιμη. Εἶναι ὁ βασικός νόμος τῆς ἀμερικανοκρατίας. Ἰδιαίτερα στίς νέες συνθῆκες πού δημιουργήθηκαν μετά τήν ἐξέγερση τοῦ λαοῦ καί τῶν φοιτητῶν τόν περασμένο Νοέμβριο, ἡ ἀπουσία τῆς ἐπαναστατικῆς βίας γονατίζει τό μαζικό λαϊκό κίνημα. Σήμερα μόνο μέ τήν ἐπαναστατική πράξη εἶναι δυνατόν νά δημιουργηθεῖ ἐπαναστατικό κλίμα στίς μάζες τῶν πατριωτῶν.
- Εἴδαμε ὅτι ἡ ὁμάδα εἶναι τό πρῶτο κύτταρο τοῦ λαϊκοῦ ἐπαναστατικοῦ κινήματος. Ἄν ὅλα τά κύτταρα ἔχουν γερή ἐσωτερική ἰδεολογική καί πολιτική συγκρότηση, ἄν ἔχουν δημιουργήσει καλές ἐσωτερικές σχέσεις πού νά ἀντανακλοῦν καί νά προσαρμόζονται στίς συνθῆκες, ἄν ἔχουν ἀνοικτούς ὁρίζοντες, ψυχική ὑγεία, ἀτσαλένια πίστη καί θέληση, εἶναι φυσικό ὅλο τό ἐπαναστατικό κίνημα νά πάρει τή μορφή πού θά τοῦ δώσουν τά ἐπαναστατικά κύτταρα.
- Τό κύτταρο μέ τή σειρά του βασίζεται στόν κάθε ἀγωνιστή. Λαϊκός ἐπαναστάτης μπορεῖ νά εἶναι μονάχα ἐκεῖνος πού ἀποφασίζει νά βάλει ὡς πρῶτο σκοπό τῆς ζωῆς του τήν πάλη γιά τήν ἀπελευθέρωση τοῦ λαοῦ. Εἶναι μονάχα ἐκεῖνος πού ἔχει ἀποφασίσει νά δοθεῖ ὁλόκληρος στόν ἀγώνα. Ἔτσι, κάθε ὁμάδα γίνεται ἕνα τέλειο κύτταρο τῆς αὐριανῆς σοσιαλιστικῆς κοινωνίας γιά τήν ὁποία παλεύουμε, καί πού κύρια γνωρίσματά της πρέπει νά εἶναι ἡ συντροφικότητα καί ἡ συναδελφοσύνη.
- Μόνον ἔτσι πιστεύουμε ὅτι εἶναι δυνατόν νά δημιουργηθεῖ σήμερα στή χώρα μας ἡ ἀπαραίτητη ἐπαναστατική πρωτοπορία, ἱκανή νά ἀνταποκριθεῖ στούς πόθους τοῦ ἑλληνικοῦ λαοῦ καί νά κερδίσει τήν ἐμπιστοσύνη του, μέ ἀποτέλεσμα τήν ἄμεση ὀργάνωση τῆς λαϊκῆς πάλης, τήν αὐριανή συγκρότηση τοῦ παλλαϊκοῦ μετώπου καί τή μεθαυριανή ἀπελευθέρωση τῆς χώρας ἀπό τόν ἀμερικανικό ἰμπεριαλισμό, τήν ἐπιβολή τῆς λαϊκῆς κυριαρχίας καί τήν οἰκοδόμηση τῆς σοσιαλιστικῆς Ἑλλάδας
ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΑΡΑΚΑΤΩ ΟΛΟΚΛΗΡΟ ΤΟ ΚΕΙΜΕΝΟ
