ΜΑΖΙ ΜΕ ΤΟΝ ΜΙΚΗ, ΑΠΟ ΤΟ ΑΛΦΑ ΕΩΣ ΤΟ ΩΜΕΓΑ

Αισθάνομαι την ανάγκη να εκφραστώ προσωπικά μέσω αυτού του κειμένου, μετά από ανάγνωση σχολίων σε διάφορα ποστ του facebook τελευταία, αλλά και γενικά φόβους και ανησυχίες που έχουν "γεννηθεί" από την ίδρυση του κινήματος.

Είμαι βαθιά "Θεοδωρακικός", ενστερνιζόμενος πλήρως τόσο τη μουσική, όσο και τη κοινωνικοπολιτική δράση του Μίκη για την Ελλάδα. Για εμένα, στην "διαβρωμένη" Ελλάδα του 2011, ο Μίκης εκφράζει την αληθινή Ελλάδα των ηρώων του παρελθόντος,το πολιτισμό, το ήθος και το πνεύμα της. Για εμένα ο Μίκης είναι η Ελλάδα. Γι' αυτό και όταν συνειδητοποίησα πριν λίγα χρόνια (είμαι μόλις 29, οπότε αυτό έγινε πρόσφατα!) τον κίνδυνο που αντιμετωπίζει η χώρα μας (τόσο τον εξωτερικό, όσο και τον εσωτερικό, με τους συμφεροντολόγους εξαρτημένους φιλοχρήματους Έλληνες πολιτικούς, και τους πολίτες να έχουν καταντήσει να νοιάζονται για το "να πεθάνει η κατσίκα του γείτονα" και να διαβάζουν το "ΟΚ", αντί να προωθείται μέσω της παιδείας η φιλοσοφία του Πλάτωνα και του Ισοκράτη και να ξεστραβωνόμαστε διαβάζοντας Καβάφη, Παλαμά και Καζαντζάκη) και ιδιαίτερα μετά τη παρέμβαση της τρόικα, ένα όνομα σκέφτηκα, ως λύση για την ανατροπή: ΜΙΚΗΣ ΘΕΟΔΩΡΑΚΗΣ. Γι' αυτό και όταν έμαθα για την ίδρυση του Κινήματος Ανεξάρτητων Πολιτών, μου δόθηκε ένας λόγος να ελπίζω και αποφάσισα δίχως δεύτερη σκέψη να συμμετέχω, για χάρη των παιδιών μου.

Όπως δεν είχα εξαρχής αμφιβολία για το κίνητρο του Μίκη και της Κίνησης, έτσι δεν έχω και τώρα και ιδιαίτερα μετά την απάντηση του Μίκη προς τον Σπιθιστή. Και δηλώνω χωρίς φόβο και χωρίς πάθος, πως ο Μίκης Θεοδωράκης είναι ο μόνος άνθρωπος πάνω σε αυτόν τον πλανήτη τον οποίο θα ακολουθούσα πιστά και θα τον είχα ηγέτη μου στη προσπάθεια διάσωσης της πατρίδας μας' έστω και αν ο ίδιος μίλησε και μιλά για ένα κίνημα χωρίς ηγέτη και ηγεσία. Αυτό εκφράζει σεμνότητα και συνειδητοποίηση του που μας έχουν φτάσει όσοι αυτοαποκαλούνταν "ηγέτες".

Τον πρώτο μήνα, ο Μίκης μας άφησε και "αλωνίζαμε" και αυτοοργανωνόμασταν. Παρ' όλες τις δυσκολίες και τα "ευτράπελα", σε ένα μήνα καταφέραμε πολλά, βασιζόμενοι στην αγάπη για τη πατρίδα και αναλογιζόμενοι το βαρύ χρέος που έχουμε απέναντι στα παιδιά μας. Έλειπε όμως η οργάνωση.
Τον δεύτερο μήνα, άρχισαν να παίζουν τα όργανα της προπαγάνδας, καθώς φάνηκε στον ορίζοντα μία δυναμική του Κινήματος Ανεξάρτητων Πολιτών. Εκεί, για πρώτη φορά ο Μίκης βγήκε μπροστά (ομιλία στο ΡΕΞ 17.01.2011 και προσωπική παρέμβαση στην εκπομπή Χατζηνικολάου 20.01.2011), ενώ ακολούθησε η βροχή άρθρων που -μέσω της επίσημης ιστοσελίδας του Κινήματος και των φίλων του- "μούσκεψαν" το διαδίκτυο και εξάπλωσαν το όνομα του Κινήματος. Παράλληλα, ανακοινώθηκαν τα ονόματα της 10μελούς επιτροπής που πλαισιώνει τον Μίκη Θεοδωράκη στη προσπάθεια του Κινήματος Ανεξάρτητων Πολιτών (25.01.2011).
Ο τρίτος μήνας, επεφύλασσε δύο μεγάλες ομιλίες σε Αθήνα και Θεσσαλονίκη. Πραγματοποιήθηκε η πρώτη (05.02.2011), όπου έγινε η παρουσίαση των συμμετεχόντων στη προσωρινή συμβουλευτική επιτροπή του Κινήματος και το ιδεολογικό στίγμα αυτού, ενώ αύριο (Κυριακή, 27.02.2011) είναι προγραμματισμένη η δεύτερη.

Οι δράσεις του Κινήματος λοιπόν, σε αυτούς τους τρεις μήνες, αμφισβητήθηκαν από πολλούς φίλους της ΣΠΙΘΑΣ, όπως αμφισβητήθηκε και η παρουσία του Μίκη Θεοδωράκη. Πράγμα, κατά τη γνώμη μου, απολύτως φυσιολογικό, καθώς ήταν μία πρωτοφανής για την εποχή μας κίνηση και βάσει εμπειριών και βιωμάτων οφείλαν κάποιοι να είναι επιφυλακτικοί.

Η ουσία όμως είναι μία: ένα λαϊκό κίνημα, και δη ελληνικό, για να προχωρήσει σωστά και να καταφέρει την ολική ή μερική ανατροπή του υπάρχοντος συστήματος, χρειάζεται οργάνωση. Και πάλι, ένα όνομα σκέφτομαι για την οργάνωση: ΜΙΚΗΣ ΘΕΟΔΩΡΑΚΗΣ. Ο Μίκης της γερμανικής κατοχής, ο Μίκης του Εμφυλίου, ο Μίκης των Λαμπράκηδων, ο Μίκης της χουντικής 7ετίας, ο Μίκης της Ειρήνης, ο Μίκης των Ελλήνων, ο Μίκης μας. 

Πλέον όμως, ο Μίκης βγαίνει μπροστά και το Κίνημα οργανώνεται για τα καλά. Και αυτή η οργάνωση είναι απολύτως απαραίτητη για να αρχίσει η ουσιαστική δράση του Κινήματος. Είναι απολύτως απαραίτητη για να συνεχιστεί πιο δυναμικά η αντίσταση απέναντι στο σύστημα που επιθυμούμε να ανατρέψουμε.

Και επαναλαμβάνω, πως σε αυτό ακολουθώ πιστά τον Μίκη Θεοδωράκη' τον μοναδικό εν ζωή άνθρωπο στον πλανήτη μας που επιτρέπω στον εαυτό μου να ηρωοποιήσει ή θεοποιήσει. Αισθάνομαι σαν ένας από τους πιστούς του Κολοκοτρώνη, ή σαν ένας από τους πιστούς του Λεωνίδα. Και αυτή η αίσθηση είναι υπέροχη και αδιαφορώ για το αν κάποιοι αμφισβητούν την ορθότητα της πίστης μου.

Ένα μεγάλο μέρος των όσων κατέχω για να αγωνιστώ και να διεκδικήσω, το έχω μάθει από τον Μίκη Θεοδωράκη και γι' αυτό του χρωστώ μεγάλη ευγνωμοσύνη, χωρίς να τον έχω συναντήσει ούτε μία φορά στη ζωή μου για να του πω ευχαριστώ.

Προσωπικά λοιπόν για όλα τα παραπάνω και χωρίς να εκφράζω καμία ΣΠΙΘΑ, δηλώνω πως είμαι με τον Μίκη, από το ΑΛΦΑ έως το ΩΜΕΓΑ.

Χρήστος Σωτηρόπουλος