Δύο ημέρες μετά το τέλος του διημέρου της Α' Πανελλήνιας Συνδιάσκεψης της Κ.Α.Π.-Σπίθα, σκεπτόμενοι ψύχραιμα και διαβάζοντας αρκετά κείμενα Συναγωνιστών Σπιθιστών περί "απολογισμού" του Συνεδρίου, το παρακάτω κείμενο του Όθωνα Ιακωβίδη εκτιμούμε πως είναι αυτό που περισσότερο "αγγίζει" στη δική μας άποψη.
Το κείμενο, καταλήγει ως εξής:
"Στην ως σήμερα πορεία του Κινήματος, η Πανελλήνια Συνδιάσκεψη αποτέλεσε ένα εργαλείο διάγνωσης κάποιων «ασθενειών», στα πρώτα στάδια της λειτουργίας τους.
Απομένει η αγωγή θεραπείας τους. Τώρα, που είναι νωρίς..."
Το δικό μας ερωτηματικό, είναι κατά πόσο η πλειονότητα των Σπιθιστών, αλλά και ορισμένων της Συμβουλευτικής Επιτροπής, που παρευρέθηκαν στη Συνδιάσκεψη, επιθυμούν να βρεθεί η θεραπεία! Παρατηρήσαμε στην αίθουσα αρκετούς εγκάθετους, πολλούς άμυαλους και πολλούς που μόνο τη σημαία του κόμματός τους δε σήκωναν, οι οποίοι αποδεικνύονται περίτρανα ανάξιοι να συμμετέχουν στο Κίνημα που ο Μίκης Θεοδωράκης τους έδωσε την ευκαιρία να πράξουν, όπως επίσης και ανάξιοι της εμπιστοσύνης που τους έδειξε ο ιδρυτής και ηγέτης της Κίνησης.
Δε μπορούμε δε να σταματήσουμε να σκεφτόμαστε τη φράση "όταν λείπει η γάτα, χορεύουν τα ποντίκια", που ταιριάζει "γάντι" στη περίπτωσή μας. Από τη μία χειροκρότημα εμπρός στη γάτα και από την άλλη χορός, όταν εκείνη λείπει. Συνηθισμένη τακτική υποκριτών, δειλών και άνανδρων...
Στη ΣΠΙΘΑ ΜΑΡΚΟΠΟΥΛΟΥ ανήκουμε στους Αγανακτισμένους Σπιθιστές της Κ.Α.Π. που πιστεύουν, εμπιστεύονται και ελπίζουν μονάχα στον Μεγάλο Αγανακτισμένο, Μίκη Θεοδωράκη... Είμαστε δίπλα του από το Α και θα συνεχίσουμε μέχρι το Ω...
Χρήστος Σωτηρόπουλος
Εκπρόσωπος ΣΠΙΘΑ ΜΑΡΚΟΠΟΥΛΟΥ
------------------------------------------------------------------------------------
ΠΕΡΙ ΤΗΣ ΣΥΝΔΙΑΣΚΕΨΗΣ - του Όθωνα Ιακωβίδη
(Αναδημοσίευση από την επίσημη ιστοσελίδα της Κίνησης Ανεξάρτητων Πολιτών)
Επειδή πιστεύω ότι η Αλήθεια είναι ο καλύτερος γιατρός, συντάσσω αυτό το σημείωμα με τη σκέψη πως μπορεί να αποτελέσει ένα πρώτο βήμα θεραπείας, η οποία είναι αμέσως απαιτητή, προκειμένου να υπάρξει μέλλον για τη ΣΠΙΘΑ που οραματιστήκαμε όλοι εμείς οι πρωτεργάτες της Κίνησης, μέσα από το όραμα του Μίκη Θεοδωράκη.
Και εξηγούμαι:
Η εξέλιξη και το ανώμαλο «κλείσιμο» της Πανελλήνιας Συνδιάσκεψης (ΠΣ) της ΚΑΠ, (18 & 19 Ιουνίου 2011) δυστυχώς έβγαλε στην επιφάνεια και απέδειξε με αδιάσειστα στοιχεία, κάποιες, πολύ δυσάρεστες, πραγματικότητες :
Αμέσως οι αντίρροπες δυνάμεις της τυπολατρείας μίας ασύντακτης (και κατά το δοκούν του καθενός ερμηνευόμενης) «Άμεσης Δημοκρατίας», ανέλαβαν άμεση δράση για τη ματαίωση αυτού του άλματος.
Και, δυστυχώς τα κατάφεραν, παρασύροντας και κάποιους άλλους, «αγνούς» και ανυποψίαστους (ή υποψιασμένους προς λάθος κατεύθυνση) που δεν κατάλαβαν ακριβώς το ότι εκείνη την ώρα το διακύβευμα ήταν η απόφαση για «φυγή προς τα εμπρός» ή επιμονή στο «σημειωτόν» στο τέλμα του τίποτε.
Το πιο «ωραίο» δε, μέσα στην τραγικότητά του, ήταν οι πυρωμένοι λόγοι αυτών που «πατούσαν φρένο», εναντίον του φρεναρίσματος που οι ίδιοι επέβαλαν το ίδιο λεπτό στην Κίνηση, με το ανηλεές τσαλαβούτημα στην τυπολατρεία ενός ανύπαρκτου «οργανωτικού».
Όσον αφορά τη δεύτερη πραγματικότητα, (την πλήρη ανικανότητα της βάσης να συνεννοηθεί και να συνθέσει ένα οργανωτικό σχήμα λειτουργίας της Κίνησης), αυτή έχει αποδειχθεί από το γεγονός ότι , εδώ και μήνες, δεν μπορούμε να συνεννοηθούμε μεταξύ μας για να οικοδομήσουμε ένα απλό, λειτουργικό και ασφαλές «οργανωτικό».
Ότι και να πούμε, θα αποτελεί μία απόπειρα δικαιολόγησης αυτής της διαπιστωμένης και αδιαμφισβήτητης ανικανότητας .
Η Επιτροπή Οργανωτικού, αποδείχθηκε (επιεικώς) ανεπαρκής, καθώς η μόνη ενέργεια στην οποία προχώρησε για την προετοιμασία της ΠΣ, ήταν η ταυτοποίηση της ύπαρξης των ΣΠΙΘΩΝ που, κι αυτή (σε πολλές περιπτώσεις) έγινε με λανθασμένο τρόπο (που ήδη έχει εντοπισθεί, σε άλλα σημειώματα) και ενέτεινε υπάρχοντα και υποβόσκοντα προβλήματα.
Αν η Επιτροπή Οργανωτικού μπορούσε να αναλύσει τα κοινά χαρακτηριστικά των ΣΠΙΘΩΝ και να συνθέσει τις απαιτήσεις τους σ' ένα λειτουργικό σύνολο, μπορούσαμε, (οι σύνεδροι) προσερχόμενοι στην Παν. Συνδ, να είχαμε ήδη στα χέρια μας μία ψηφισμένη από κάθε Σπιθιστή κάθε Σπίθας (αυτό ίσως αποτελεί εφαρμογή μίας «αμεσοδημοπκρατικής» πράξης) πλατφόρμα Αρχών, που θα έκανε πολύ εύκολη την τελική σύνταξη ενός απολύτως δημοκρατικά συντεθημένου, οργανωτικού σχήματος.
Αυτή η πλατφόρμα, μπορούσε να υπάρξει ,αν η Επιτρ. Οργ. είχε συντάξει και αποστείλει σε κάθε ΣΠΙΘΑ προ ενός / ενάμισυ μηνός, ένα αναλυτικό ερωτηματολόγιο (με ΝΑΙ - ΟΧΙ - ΑΛΛΗ ΓΝΩΜΗ) επί κάθε πιθανού σημείου ενός οργανωτικού σχήματος.
Ακούγοντας την (πολύ σωστή, κατά την άποψή μου) πρόταση του Γιώργου Καραμπελιά για τη δημιουργία ενός άτυπου Δημοψηφίσματος, που θα μας δώσει τη δυνατότητα να έρθουμε σε γεννεσιουργό επαφή με το σώμα της κοινωνίας και έτσι να πολλαπλασιάσουμε τις δυνάμεις μας, ένοιωσα πολύ μεγάλο θυμό που αυτό δεν έχει γίνει πράξη και δράση της ΣΠΙΘΑΣ, εδώ και πέντε μήνες, όταν η ίδια δράση προτάθηκε στην ολομέλεια της τότε ΣΠΙΘΑΣ Θες/νίκης, όπως θα θυμούνται οι Σαλονικιοί. Και θυμώνω, όχι γιατί αυτή η πρόταση ξεκίνησε από εμένα, (αυτό δεν έχει απολύτως καμία σημασία), αλλά διότι αυτός ο πολύτιμος χρόνος χάθηκε εξ αιτίας της ύπαρξης της ίδιας Βυζαντινολογίας περί του «οργανωτικού».
Η διαπίστωση αυτής της ανικανότητάς μας, πρέπει να οδηγήσει τον Μίκη Θεοδωράκη σε μία άμεση παρέμβασή του, για να λήξει το θέμα, προσωρινά ή μόνιμα. Δεν μπορούμε να τρώμε τον πολύτιμο χρόνο μας και τις (λιγοστές) σάρκες μας για την ύπαρξη ή μή του filioqve του Αγίου Πνεύματος.
Όσον αφορά την τρίτη πραγματικότητα , την ύπαρξη ομαδοποίησης μέσα στη ΣΠΙΘΑ φάνηκε εντελώς ξεκάθαρα, κατά την εξέλιξη των εργασιών του ΠΣ, η ξεχωριστή, ομαδοποιημένη και κατευθυνόμενη λειτουγία όλων των Σπιθών που έχουν ιδρυθεί με πρωτοβουλία των στελεχών της ομάδας του «ΑΡΔΗΝ»του Γιώργου Καραμπελιά ( για να λέμε τα πράγματα με το όνομά τους).
Στο σημείο αυτό, θα ήθελα να πώ ότι για τον Γιώργο Καραμπελιά τρέφω αισθήματα μεγάλης εκτίμησης και πραγματικού θαυμασμού, καθώς αποτελεί έναν λαϊκό αγωνιστή πρώτου μεγέθους, που εδώ και πολλά χρόνια ορθώνει το ανάστημα, μόνος του και άφοβα, απέναντι στο πάνοπλο κατεστημένο.
Αυτά, με κάνουν να νοιώθω περήφανος (όπως του το έχω πεί) που βρίσκομαι στα ίδια χαρακώματα μαζί με ένα ίνδαλμά μου. Ο Γιώργος Καραμπελιάς, είναι ένας αδιαμφισβήτητος ηγέτης μέσα στη ΣΠΙΘΑ. Πιστεύω ότι αυτός είναι και ο λόγος που ο Μίκης Θεοδωράκης τον επέλεξε στην πρώτη γραμμή των συνεργατών του.
Η δημιουργία οργάνωσης μέσα στην οργάνωση της ΣΠΙΘΑΣ, όχι μόνον δεν του προσθέτει κάτι στην έτσι σμιλεμένη αγωνιστική προσωπικότητά του, αλλά της αφαιρεί μεγάλο μέρος του βάρους της.
Η χθεσινή εικόνα του που, εντελώς απροσχημάτιστα, μετά από κάποιο σημείο, προσπαθούσε με νύχια και με δόντια να καταργήσει την πρόταση του Μίκη Θεοδωράκη και να περάσει την άποψη της ομάδας του, (γεγονός που οδήγησε , προς στιγμήν, την ΠΣ σε χάος) ήταν στα μάτια μου, εντελώς απογοητευτική για την εικόνα που είχα γι αυτόν και γέννησε μέσα μου πολλά ερωτήματα.
Θέλω ολόψυχα να σβήσω αυτή την εικόνα (και τα ερωτήματα)και θα είμαι πραγματικά πολύ ευτυχής να το κάνω, ακούγοντας έναν λόγο αυτοκριτικής μεταμέλειας και βλέποντας στην πράξη την άμεση διάλυση αυτής της ομαδοποίησης. Μέσα σ' αυτές τις ομάδες υπάρχουν πρόσωπα με εξαιρετική ενέργεια και δυναμική, που χρειάζεται η ΣΠΙΘΑ για να αντιμετωπίσει τον ισχυρότατο αντίπαλό της.
Αν όμως δεν γίνει αυτό και ο Γιώργος Καραμπελιάς, μαζί με τα πρόσωπα της ομάδας του ΑΡΔΗΝ, επιλέξουν να επιδίδονται σε εσωτερικές κονταρομαχίες με τις αντίθετες συσπειρώσεις που προκαλεί η πρακτική τους, θα με βρεί (είμαι ήδη) απέναντί του και απέναντί τους, μέσα στη ΣΠΙΘΑ.
Μπορεί να μη διαθέτω το δικό του εκτόπισμα, αλλά είμαι κι εγώ ένας Καραμπελιάς που δεν με τρομάζουν τα μεγέθη. Είμαι ένας Καραμπλιάς που δεν θα αφήσει να σβήσει το θαύμα που έκανε τον Μίκη να σηκωθεί από την καρέκλα της ανημπόριας του και να βγεί πάλι στις πλατείες, μαγικός αυλητής της αντίστασης στην πρόσφατα χαμένη λευτεριά μας. Νομίζω πως συνεννοηθήκαμε.
Διερωτώμαι (μαζί με όλους τους συνέδρους, φαντάζομαι) σε τι ωφέλησε η Συνδιάσκεψη αυτή, πλην της (χρήσιμης) προσωπικής επαφής των εκπροσώπων των ΣΠΙΘΩΝ όλης της χώρας.
Και όμως! Η ΠΣ ήταν εξαιρετικά ωφέλιμη, για έναν και μόνο λόγο: Πολλές βαριές ασθένειες μπορούν να γιατρευτούν, όταν διαγνώσκονται στα πρώτα στάδιά τους, πριν προχωρήσουν σε νευραλγικά σημεία του οργανισμού.
Και δεν νομίζω ότι χρειάζεται να τις κρύψουμε κάτω από το χαλί. Όλα στο φώς, για να έχουμε πάντα καθαρό πρόσωπο στην κοινωνία. Δεν θα ντραπούμε για μία αρρώστεια που μπορεί να βρεί τον κάθε οργανισμό. Δεν διεκδικούμε το αλάθητο του Πάπα.
Στην ως σήμερα πορεία του Κινήματος, η ΠΣ αποτέλεσε ένα εργαλείο διάγνωσης κάποιων «ασθενειών», στα πρώτα στάδια της λειτουργίας τους.
Απομένει η αγωγή θεραπείας τους. Τώρα, που είναι νωρίς...
Το κείμενο, καταλήγει ως εξής:
"Στην ως σήμερα πορεία του Κινήματος, η Πανελλήνια Συνδιάσκεψη αποτέλεσε ένα εργαλείο διάγνωσης κάποιων «ασθενειών», στα πρώτα στάδια της λειτουργίας τους.
Απομένει η αγωγή θεραπείας τους. Τώρα, που είναι νωρίς..."
Το δικό μας ερωτηματικό, είναι κατά πόσο η πλειονότητα των Σπιθιστών, αλλά και ορισμένων της Συμβουλευτικής Επιτροπής, που παρευρέθηκαν στη Συνδιάσκεψη, επιθυμούν να βρεθεί η θεραπεία! Παρατηρήσαμε στην αίθουσα αρκετούς εγκάθετους, πολλούς άμυαλους και πολλούς που μόνο τη σημαία του κόμματός τους δε σήκωναν, οι οποίοι αποδεικνύονται περίτρανα ανάξιοι να συμμετέχουν στο Κίνημα που ο Μίκης Θεοδωράκης τους έδωσε την ευκαιρία να πράξουν, όπως επίσης και ανάξιοι της εμπιστοσύνης που τους έδειξε ο ιδρυτής και ηγέτης της Κίνησης.
Δε μπορούμε δε να σταματήσουμε να σκεφτόμαστε τη φράση "όταν λείπει η γάτα, χορεύουν τα ποντίκια", που ταιριάζει "γάντι" στη περίπτωσή μας. Από τη μία χειροκρότημα εμπρός στη γάτα και από την άλλη χορός, όταν εκείνη λείπει. Συνηθισμένη τακτική υποκριτών, δειλών και άνανδρων...
Στη ΣΠΙΘΑ ΜΑΡΚΟΠΟΥΛΟΥ ανήκουμε στους Αγανακτισμένους Σπιθιστές της Κ.Α.Π. που πιστεύουν, εμπιστεύονται και ελπίζουν μονάχα στον Μεγάλο Αγανακτισμένο, Μίκη Θεοδωράκη... Είμαστε δίπλα του από το Α και θα συνεχίσουμε μέχρι το Ω...
Χρήστος Σωτηρόπουλος
Εκπρόσωπος ΣΠΙΘΑ ΜΑΡΚΟΠΟΥΛΟΥ
------------------------------------------------------------------------------------
ΠΕΡΙ ΤΗΣ ΣΥΝΔΙΑΣΚΕΨΗΣ - του Όθωνα Ιακωβίδη
(Αναδημοσίευση από την επίσημη ιστοσελίδα της Κίνησης Ανεξάρτητων Πολιτών)
Επειδή πιστεύω ότι η Αλήθεια είναι ο καλύτερος γιατρός, συντάσσω αυτό το σημείωμα με τη σκέψη πως μπορεί να αποτελέσει ένα πρώτο βήμα θεραπείας, η οποία είναι αμέσως απαιτητή, προκειμένου να υπάρξει μέλλον για τη ΣΠΙΘΑ που οραματιστήκαμε όλοι εμείς οι πρωτεργάτες της Κίνησης, μέσα από το όραμα του Μίκη Θεοδωράκη.
Και εξηγούμαι:
Η εξέλιξη και το ανώμαλο «κλείσιμο» της Πανελλήνιας Συνδιάσκεψης (ΠΣ) της ΚΑΠ, (18 & 19 Ιουνίου 2011) δυστυχώς έβγαλε στην επιφάνεια και απέδειξε με αδιάσειστα στοιχεία, κάποιες, πολύ δυσάρεστες, πραγματικότητες :
- Την αγιάτρευτη κοντοφθαλμία όλων ημών των «εκπροσώπων», όσον αφορά την ιεράρχιση των στόχων και του τρόπου δράσης της Κίνησης.
- Την πλήρη ανικανότητα της βάσης να συνεννοηθεί και να συνθέσει ένα οργανωτικό σχήμα λειτουργίας της Κίνησης
- Την ύπαρξη ομαδοποίησης μέσα στη ΣΠΙΘΑ, με στόχο την ηγεμόνευσή της.
Αμέσως οι αντίρροπες δυνάμεις της τυπολατρείας μίας ασύντακτης (και κατά το δοκούν του καθενός ερμηνευόμενης) «Άμεσης Δημοκρατίας», ανέλαβαν άμεση δράση για τη ματαίωση αυτού του άλματος.
Και, δυστυχώς τα κατάφεραν, παρασύροντας και κάποιους άλλους, «αγνούς» και ανυποψίαστους (ή υποψιασμένους προς λάθος κατεύθυνση) που δεν κατάλαβαν ακριβώς το ότι εκείνη την ώρα το διακύβευμα ήταν η απόφαση για «φυγή προς τα εμπρός» ή επιμονή στο «σημειωτόν» στο τέλμα του τίποτε.
Το πιο «ωραίο» δε, μέσα στην τραγικότητά του, ήταν οι πυρωμένοι λόγοι αυτών που «πατούσαν φρένο», εναντίον του φρεναρίσματος που οι ίδιοι επέβαλαν το ίδιο λεπτό στην Κίνηση, με το ανηλεές τσαλαβούτημα στην τυπολατρεία ενός ανύπαρκτου «οργανωτικού».
Όσον αφορά τη δεύτερη πραγματικότητα, (την πλήρη ανικανότητα της βάσης να συνεννοηθεί και να συνθέσει ένα οργανωτικό σχήμα λειτουργίας της Κίνησης), αυτή έχει αποδειχθεί από το γεγονός ότι , εδώ και μήνες, δεν μπορούμε να συνεννοηθούμε μεταξύ μας για να οικοδομήσουμε ένα απλό, λειτουργικό και ασφαλές «οργανωτικό».
Ότι και να πούμε, θα αποτελεί μία απόπειρα δικαιολόγησης αυτής της διαπιστωμένης και αδιαμφισβήτητης ανικανότητας .
Η Επιτροπή Οργανωτικού, αποδείχθηκε (επιεικώς) ανεπαρκής, καθώς η μόνη ενέργεια στην οποία προχώρησε για την προετοιμασία της ΠΣ, ήταν η ταυτοποίηση της ύπαρξης των ΣΠΙΘΩΝ που, κι αυτή (σε πολλές περιπτώσεις) έγινε με λανθασμένο τρόπο (που ήδη έχει εντοπισθεί, σε άλλα σημειώματα) και ενέτεινε υπάρχοντα και υποβόσκοντα προβλήματα.
Αν η Επιτροπή Οργανωτικού μπορούσε να αναλύσει τα κοινά χαρακτηριστικά των ΣΠΙΘΩΝ και να συνθέσει τις απαιτήσεις τους σ' ένα λειτουργικό σύνολο, μπορούσαμε, (οι σύνεδροι) προσερχόμενοι στην Παν. Συνδ, να είχαμε ήδη στα χέρια μας μία ψηφισμένη από κάθε Σπιθιστή κάθε Σπίθας (αυτό ίσως αποτελεί εφαρμογή μίας «αμεσοδημοπκρατικής» πράξης) πλατφόρμα Αρχών, που θα έκανε πολύ εύκολη την τελική σύνταξη ενός απολύτως δημοκρατικά συντεθημένου, οργανωτικού σχήματος.
Αυτή η πλατφόρμα, μπορούσε να υπάρξει ,αν η Επιτρ. Οργ. είχε συντάξει και αποστείλει σε κάθε ΣΠΙΘΑ προ ενός / ενάμισυ μηνός, ένα αναλυτικό ερωτηματολόγιο (με ΝΑΙ - ΟΧΙ - ΑΛΛΗ ΓΝΩΜΗ) επί κάθε πιθανού σημείου ενός οργανωτικού σχήματος.
Ακούγοντας την (πολύ σωστή, κατά την άποψή μου) πρόταση του Γιώργου Καραμπελιά για τη δημιουργία ενός άτυπου Δημοψηφίσματος, που θα μας δώσει τη δυνατότητα να έρθουμε σε γεννεσιουργό επαφή με το σώμα της κοινωνίας και έτσι να πολλαπλασιάσουμε τις δυνάμεις μας, ένοιωσα πολύ μεγάλο θυμό που αυτό δεν έχει γίνει πράξη και δράση της ΣΠΙΘΑΣ, εδώ και πέντε μήνες, όταν η ίδια δράση προτάθηκε στην ολομέλεια της τότε ΣΠΙΘΑΣ Θες/νίκης, όπως θα θυμούνται οι Σαλονικιοί. Και θυμώνω, όχι γιατί αυτή η πρόταση ξεκίνησε από εμένα, (αυτό δεν έχει απολύτως καμία σημασία), αλλά διότι αυτός ο πολύτιμος χρόνος χάθηκε εξ αιτίας της ύπαρξης της ίδιας Βυζαντινολογίας περί του «οργανωτικού».
Η διαπίστωση αυτής της ανικανότητάς μας, πρέπει να οδηγήσει τον Μίκη Θεοδωράκη σε μία άμεση παρέμβασή του, για να λήξει το θέμα, προσωρινά ή μόνιμα. Δεν μπορούμε να τρώμε τον πολύτιμο χρόνο μας και τις (λιγοστές) σάρκες μας για την ύπαρξη ή μή του filioqve του Αγίου Πνεύματος.
Όσον αφορά την τρίτη πραγματικότητα , την ύπαρξη ομαδοποίησης μέσα στη ΣΠΙΘΑ φάνηκε εντελώς ξεκάθαρα, κατά την εξέλιξη των εργασιών του ΠΣ, η ξεχωριστή, ομαδοποιημένη και κατευθυνόμενη λειτουγία όλων των Σπιθών που έχουν ιδρυθεί με πρωτοβουλία των στελεχών της ομάδας του «ΑΡΔΗΝ»του Γιώργου Καραμπελιά ( για να λέμε τα πράγματα με το όνομά τους).
Στο σημείο αυτό, θα ήθελα να πώ ότι για τον Γιώργο Καραμπελιά τρέφω αισθήματα μεγάλης εκτίμησης και πραγματικού θαυμασμού, καθώς αποτελεί έναν λαϊκό αγωνιστή πρώτου μεγέθους, που εδώ και πολλά χρόνια ορθώνει το ανάστημα, μόνος του και άφοβα, απέναντι στο πάνοπλο κατεστημένο.
Αυτά, με κάνουν να νοιώθω περήφανος (όπως του το έχω πεί) που βρίσκομαι στα ίδια χαρακώματα μαζί με ένα ίνδαλμά μου. Ο Γιώργος Καραμπελιάς, είναι ένας αδιαμφισβήτητος ηγέτης μέσα στη ΣΠΙΘΑ. Πιστεύω ότι αυτός είναι και ο λόγος που ο Μίκης Θεοδωράκης τον επέλεξε στην πρώτη γραμμή των συνεργατών του.
Η δημιουργία οργάνωσης μέσα στην οργάνωση της ΣΠΙΘΑΣ, όχι μόνον δεν του προσθέτει κάτι στην έτσι σμιλεμένη αγωνιστική προσωπικότητά του, αλλά της αφαιρεί μεγάλο μέρος του βάρους της.
Η χθεσινή εικόνα του που, εντελώς απροσχημάτιστα, μετά από κάποιο σημείο, προσπαθούσε με νύχια και με δόντια να καταργήσει την πρόταση του Μίκη Θεοδωράκη και να περάσει την άποψη της ομάδας του, (γεγονός που οδήγησε , προς στιγμήν, την ΠΣ σε χάος) ήταν στα μάτια μου, εντελώς απογοητευτική για την εικόνα που είχα γι αυτόν και γέννησε μέσα μου πολλά ερωτήματα.
Θέλω ολόψυχα να σβήσω αυτή την εικόνα (και τα ερωτήματα)και θα είμαι πραγματικά πολύ ευτυχής να το κάνω, ακούγοντας έναν λόγο αυτοκριτικής μεταμέλειας και βλέποντας στην πράξη την άμεση διάλυση αυτής της ομαδοποίησης. Μέσα σ' αυτές τις ομάδες υπάρχουν πρόσωπα με εξαιρετική ενέργεια και δυναμική, που χρειάζεται η ΣΠΙΘΑ για να αντιμετωπίσει τον ισχυρότατο αντίπαλό της.
Αν όμως δεν γίνει αυτό και ο Γιώργος Καραμπελιάς, μαζί με τα πρόσωπα της ομάδας του ΑΡΔΗΝ, επιλέξουν να επιδίδονται σε εσωτερικές κονταρομαχίες με τις αντίθετες συσπειρώσεις που προκαλεί η πρακτική τους, θα με βρεί (είμαι ήδη) απέναντί του και απέναντί τους, μέσα στη ΣΠΙΘΑ.
Μπορεί να μη διαθέτω το δικό του εκτόπισμα, αλλά είμαι κι εγώ ένας Καραμπελιάς που δεν με τρομάζουν τα μεγέθη. Είμαι ένας Καραμπλιάς που δεν θα αφήσει να σβήσει το θαύμα που έκανε τον Μίκη να σηκωθεί από την καρέκλα της ανημπόριας του και να βγεί πάλι στις πλατείες, μαγικός αυλητής της αντίστασης στην πρόσφατα χαμένη λευτεριά μας. Νομίζω πως συνεννοηθήκαμε.
Διερωτώμαι (μαζί με όλους τους συνέδρους, φαντάζομαι) σε τι ωφέλησε η Συνδιάσκεψη αυτή, πλην της (χρήσιμης) προσωπικής επαφής των εκπροσώπων των ΣΠΙΘΩΝ όλης της χώρας.
Και όμως! Η ΠΣ ήταν εξαιρετικά ωφέλιμη, για έναν και μόνο λόγο: Πολλές βαριές ασθένειες μπορούν να γιατρευτούν, όταν διαγνώσκονται στα πρώτα στάδιά τους, πριν προχωρήσουν σε νευραλγικά σημεία του οργανισμού.
Και δεν νομίζω ότι χρειάζεται να τις κρύψουμε κάτω από το χαλί. Όλα στο φώς, για να έχουμε πάντα καθαρό πρόσωπο στην κοινωνία. Δεν θα ντραπούμε για μία αρρώστεια που μπορεί να βρεί τον κάθε οργανισμό. Δεν διεκδικούμε το αλάθητο του Πάπα.
Στην ως σήμερα πορεία του Κινήματος, η ΠΣ αποτέλεσε ένα εργαλείο διάγνωσης κάποιων «ασθενειών», στα πρώτα στάδια της λειτουργίας τους.
Απομένει η αγωγή θεραπείας τους. Τώρα, που είναι νωρίς...
Συμφωνώ απόλυτα στο ότι, παρα τα αρνητικά συναισθηματα που προκάλεσε, η Συνδιασκεψη ήταν ενα θετικό βήμα στην έγκαιρη διάγνωση των αδυναμιών. Απομένει το δευτερο θετικό βήμα = προτάσεις και εφαρμογή για την αντιμετώπισή τους. Ελπίζω ολες οι σπίθες να προχωρήσουν γρήγορα και αποφασιστικά μ' αυτό το θέμα και καλό θα ήταν να υπάρχουν οι σχετικές αναρτήσεις στις σελίδες τους για κοινή πρόσβαση και διάλογο. ή να δημιουργηθεί μιά σελίδα συζητήσεων των Σπιθών επι των θεμάτων που αφορούν όλες.
ΑπάντησηΔιαγραφή