Το παρακατω κείμενο θα πείσει και τον πλέον δύσπιστο, για τις προθέσεις του Μίκη Θεοδωράκη στη Κ.Α.Π.! Στο παρελθόν ίσως έγιναν λάθος κινήσεις ή λάθος επιλογές "συναγωνιστών", αλλά όλα συνέβησαν χωρίς κακή πρόθεση και πάντα με γνώμονα το καλό της Κίνησης Ανεξάρτητων Πολιτών και του αγώνα μας.

Πλέον, ο Μίκης παίρνει τη κατάσταση στα χέρια του και τη "περνά" απευθείας στις Σπίθες του... Τίποτα περισσότερο και τίποτα λιγότερο από αυτό! Στο χέρι μας είναι πλέον, η πορεία της Κίνησης και εμείς θα είμαστε πλέον υπεύθυνοι για ότι συμβεί... Όσοι είναι διατεθειμένοι να "σηκώσουν" ένα τέτοιο βάρος, ας σταθούν πλάι μας και ας συνεχίσουν να μάχονται. Για τους υπόλοιπους "δεν υπάρχει χώρος για παρεξηγημένους, ούτε χρόνος για παρεξηγήσεις".

Συναγωνιστές Σπιθιστές, ή συνεχίζουμε ΔΥΝΑΜΙΚΑ και ΕΝΩΤΙΚΑ, ή βγάζουμε μόνοι μας τα μάτια μας. Επειδή, ίσως υπάρξουν αρκετοί "Οιδίποδες", ας προφυλάξουμε τη Κίνησή μας με όλες μας τις δυνάμεις...

ΣΠΙΘΑ ΜΑΡΚΟΠΟΥΛΟΥ

ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΑΝΑΣΚΟΠΗΣΗ ΚΑΙ Η Κ.Α.Π. - Μίκης Θεοδωράκης

(Αναδημοσίευση από την επίσημη ιστοσελίδα του Κινήματος Ανεξάρτητων Πόλιτών)

Οι αποσυνθετικές διεργασίες στο εσωτερικό του πολιτικού συστήματος εντείνονται κάτω από την επίδραση δύο κυρίως κορυφαίων παραγόντων.


Ο πρώτος η αύξουσα συνειδητοποίηση από μέρους των βουλευτών της παγίδας μέσα στην οποία τους έριξε η πολιτική του Γ. Παπανδρέου. Η οποία συνίσταται στο γεγονός ότι ηθελημένα αποφάσισε να θέσει τη χώρα κάτω από τον απόλυτο οικονομικό έλεγχο του ΔΝΤ δηλαδή των ΗΠΑ. Οι δύο άλλοι κλάδοι της εθνικής μας ζωής, της Εξωτερικής και της Αμυντικής πολιτικής είχαν ήδη παραδοθεί από τις προηγούμενες κυβερνήσεις στους Αμερικανούς και στο ΝΑΤΟ. Με τον Γιώργο όμως ο έλεγχος έγινε απόλυτος. Στην ουσία η Ελλάδα ανέλαβε να διεκπεραιώσει τις αποφάσεις των ξένων. Το ΔΝΤ είναι που ζήτησε τη συνδρομή των Ευρωπαίων και έτσι αποφασίστηκε η Ελλάδα να γίνει το πειραματόζωο στην Ευρώπη της Νέας Οικονομικής-Κοινωνικής Πολιτικής που επιδιώκει να επιβάλει τη Νέα Τάξη της Παγκοσμιοποίησης επάνω στα ερείπια εθνών και λαών. Ανεξάρτητα από τους λόγους που οδήγησαν τον σημερινό πρωθυπουργό να αναλάβει μια τόσο βαρειά εθνική ευθύνη, τα αποτελέσματα από την απόφαση αυτή οδηγούν στο συμπέρασμα ότι οδηγεί τη χώρα μας σε έναν από τους μεγαλύτερους κινδύνους εθνικού αφανισμού μέσα στη διάρκεια των 3.000 χρόνων της ελληνικής ιστορίας. Όσα ζήσαμε έως σήμερα, με την πρωτοφανή έφοδο της Τρόικα εναντίον των εργαζομένων και της οικονομίας της χώρας με στόχο την πλήρη διάλυση του κοινωνικού και αναπτυξιακού μας ιστού, δεν είναι δυστυχώς παρά ένα προανάκρουσμα των συμφωνιών που συνεχίζει να υπογράφει ο κ. Παπανδρέου και οι στενοί του συνεργάτες και που αποβλέπουν στην ολοκληρωτική εκποίηση, δηλαδή στο ξεπούλημα της Ελλάδας στους ξένους. Ήδη ένα γραφείο ειδικευμένο στο Λονδίνο βάζει αυτή τη στιγμή τις τελευταίες «πινελιές» για τη μέθοδο με την οποία θα αρχίσει η εκποίηση των εδαφών, του υπεδάφους, του υποθαλάσσιου πλούτου, των κτισμάτων όλων των ειδών, λιμανιών, αεροδρομίων, αυτοκινητοδρόμων, οδών κλπ., των αρχαίων μνημείων, των μεγάλων υποδομών... Εσχάτως ο Γερμανός Υπουργός των εξωτερικών μας ζήτησε και τον ήλιο! Κι επειδή η Γερμανία παίζει πρωταγωνιστικό ρόλο σ' αυτή την επιχειρούμενη ολοκληρωτική εξαφάνισή μας, μπορούμε να πούμε ότι ο σημερινός εχθρικός της ρόλος είναι πολλές φορές περισσότερο καταστρεπτικός από εκείνον της Χιτλερικής Βέρμαχτ επί Γερμανικής κατοχής. Γιατί θα πρέπει να γνωρίζουμε, ότι η νέα Βέρμαχτ ονομάζεται Ευρωστρατός και Ευρωαστυνομία, που είναι και τα δύο σώματα έτοιμα να εγκατασταθούν στη χώρα μας, αυτή τη φορά με τη συγκατάθεση της ελληνικής Κυβέρνησης, προκειμένου να διαφυλάξουν και να υπερασπισθούν από ενδεχόμενες «επιθέσεις» των Ελλήνων τις εκατοντάδες κτήσεις ελληνικών περιουσιακών στοιχείων που θα έχουν αγορασθεί ή θα έχουν υποθηκευθεί για δεκάδες χρόνια και έως ότου εξοφλήσουμε τα χρέη μας στους διεθνείς δανειστές μας.


Φυσικά τότε όχι μόνο πολλοί οπαδοί αλλά και βουλευτές του κυβερνώντος κόμματος θα αναγκασθούν να πάρουν τα βουνά μαζί με όλο τον Λαό, για να διεκδικήσουν την χαμένη ελληνική μας περιουσία αλλά τότε τα πράγματα θα είναι για μας πάρα πολύ δύσκολα, δεδομένου ότι η νέα κατοχή - ακόμα και η στρατιωτική- θα έχει γίνει με την πλήρη συγκατάθεση της ελληνικής κυβέρνησης, γεγονός που  θα μας στερήσει κάθε ελπίδα για μια πιθανή διεθνή συμπαράσταση και βοήθεια.


Ο δεύτερος παράγοντας είναι η αφύπνιση του Λαού. Ο ρόλος της Κ.Α.Π. σ' αυτή την εξέλιξη υπήρξε αποφασιστικός. Όμως το καταλυτικό γεγονός ήταν ο αυθορμητισμός των αγανακτισμένων πολιτών, που με τη μαζική και συνεχιζόμενη παρουσία τους βάζουν εξ αντικειμένου φρένο στην ασυδοσία των κυβερνητικών πρωτοβουλιών, παράλληλα όμως με την αντίθεσή τους προς το σύνολο του πολιτικού κόσμου, αποκαλύπτουν το χάος που προκλήθηκε από το 1974 έως σήμερα ανάμεσα στον Λαό και σε ένα αλαζονικό πολιτικό σύστημα που έμαθε να τον θεωρεί και να τον αντιμετωπίζει σαν ένα άβουλο κοπάδι ψηφοφόρων.


Εμείς της Κ.Α.Π. πρώτοι αποφασίσαμε να βγούμε έξω από το υπάρχον πολιτικό σύστημα και γι' αυτό δηλώσαμε Ανεξάρτητοι. Ανεξάρτητοι και Αγανακτισμένοι είναι οι δυο όψεις του ίδιου νομίσματος. Δεδομένου ότι οι Αγανακτισμένοι δηλώνουν Ανεξάρτητοι απέναντι στο Σύστημα και εμείς οι Ανεξάρτητοι είμαστε φυσικά όχι μόνο Αγανακτισμένοι αλλά και Αποφασισμένοι.


Η προτίμηση του ελληνικού κοινού στους Ανεξάρτητους έναντι των κομμάτων είναι σαφής. Έτσι βλέπουμε π.χ. στο τελευταίο γκάλοπ που δημοσιεύεται στο περιοδικό «Επίκαιρα» ότι ένα Μέτωπο Ανεξαρτήτων Δυνάμεων κερδίζει την εμπιστοσύνη του 53%, ενώ αν στο Μέτωπο αυτό συμπράξουν και κόμματα, το ποσοστό πέφτει αμέσως στο 30%.


Το βασικό ελάττωμα αυτού του μεγάλου και αυθόρμητου λαϊκού κινήματος είναι η έλλειψη μιας εσωτερικής συνοχής. Γιατί εκείνο που τους ενώνει είναι η αντίθεση προς την αντιλαϊκή πολιτική της Κυβέρνησης, καθώς και η απογοήτευση και αποστροφή τους προς το σύνολο του πολιτικού κόσμου και ειδικά προς τα κόμματα της Βουλής. Που σημαίνει ότι αν εξακολουθήσει να επαναλαμβάνει καθημερινά τον εαυτό του, υπάρχει ο κίνδυνος της κόπωσης που θα ενισχύεται όσο θα διαπιστώνει ότι δεν «ιδρώνει το αυτί» της Εξουσίας, η οποία συνεχίζει να εκτελεί με τον ίδιο ζήλο τις εντολές της Τρόικα.


Έχοντας πάντα την πεποίθηση ότι είναι αδύνατον να δοθεί λύση στο εθνικό μας πρόβλημα μέσα από το Σύστημα και έχοντας επιλέξει το δρόμο της ολομέτωπης σύγκρουσης με το Σύστημα με όπλο τη δημιουργία ενός Πατριωτικού Παλλαϊκού Μετώπου, θεωρώ ότι ο ρόλος μας αποκτά ιδιαίτερη βαρύτητα, φτάνει να θέλουμε και να μπορούμε να τον αναλάβουμε με καθαρή κρίση, με υπευθυνότητα, με συνοχή και θέληση.


Για τον λόγο αυτό πιστεύω ότι θα πρέπει κατ' αρχήν να συμφωνήσουμε μια για πάντα και με απόλυτη γνώση και πεποίθηση στο ιδεολογικό και πολιτικό πλαίσιο πάνω στο οποίο θα στηρίξουμε τον αγώνα μας από τώρα ως την επίτευξη των στόχων μας. Η ιδεολογία για τους λαϊκούς αγώνες αποτελεί την κινητήρια δύναμη. Διαφορετικά είμαστε καταδικασμένοι σε στασιμότητα. Κι αυτό ακριβώς συνέβη με την Κ.Α.Π. Δηλαδή εκείνο το στοιχείο που ηλέκτρισε, έμεινε στην αρχική Σπίθα. Και τώρα που μπορώ να κρίνω τα πράγματα από απόσταση, διαπιστώνω ότι δεν έφταναν μόνο οι πέντε ομιλίες μέσα από τις οποίες θέλησα να ολοκληρώσω τη μορφή και το πλαίσιο της νέας ιδεολογίας, που κατά την άποψή μου αντιστοιχεί στην ελληνική και διεθνή πραγματικότητα, παίρνει υπ' όψη της όλες τις παραμέτρους, αναλύει λεπτομερειακά όλους τους υπαρκτούς συσχετισμούς δυνάμεων και τελικά δείχνει τον τρόπο και σχεδιάζει την τακτική που θα πρέπει να ακολουθήσουμε για να πετύχουμε τους τρεις στόχους που θέσαμε: Εθνική Ανεξαρτησία, Παλλαϊκή Εξουσία, Πατριωτική Αναγέννηση.


Θα έπρεπε η προσωπική μου προσπάθεια να πλαισιωθεί από ένα επιτελείο ανθρώπων, οι οποίοι κατ' αρχήν να πιστεύουν σ' αυτές τις ιδέες. Και στη συνέχεια να βοηθήσουν, ώστε με τη δική τους δημιουργική συμμετοχή και με τη σχετική επεξεργασία να φτάσουν ανάγλυφες στο Λαό και προ παντός στα μέλη των Σπιθών. Η συμβολή η δική μου -τουλάχιστον αυτό πιστεύω- ήταν να καταγράψω το απόσταγμα της προσωπικής μου πείρας, που εκείνο που την ξεχωρίζει από όλες τις υπόλοιπες αγωνιστικές εκφάνσεις ήταν η άρρηκτη συνένωση των πατριωτικών με το προοδευτικό στοιχείο, το οποίο όχι μόνο δεν έμεινε στην περιοχή των ιδεολογικών αναζητήσεων αλλά έλαβε σάρκα και οστά με συγκεκριμένα επιτεύγματα. Και σίγουρα θα μπορούσε να έχει και πολλά άλλα θετικά αποτελέσματα, όπως λ.χ. στην εποχή του Πατριωτικού Μετώπου και αμέσως μετά στα πρώτα χρόνια της μεταπολίτευσης, εάν δεν με εμπόδιζαν οι γνωστοί παράγοντες.


Αυτή τη φορά βρέθηκα για πρώτη φορά απολύτως ελεύθερος, αδέσμευτος, εγώ και ο εαυτός μου και γι' αυτό κατόρθωσα να εκφράσω όλο το βάθος της σκέψης μου επιστρατεύοντας όλα τα αποθέματα της πείρας μου, που δημιουργήθηκε βασικά μέσα από αγώνες όλων των μορφών.


Όπως φάνηκε, αυτές οι σκέψεις έγιναν αποδεκτές από μεγάλα Τμήματα κυρίως εκείνων που ενδιαφέρονταν να βρουν λύσεις. Το ίδιο πιστεύω ότι αγκαλιάστηκαν από την πλειοψηφία των μελών της Κ.Α.Π.


Όμως το δυστύχημα είναι ότι αναζήτησα μερικούς από τους χιλιάδες ανθρώπους που με γνώριζαν στα χαρακώματα και κανείς δεν δέχθηκε να με πλαισιώσει. Εκείνο που ζητούσα απεγνωσμένα, ήταν η συγκρότηση ενός μαχητικού επιτελείου, που θα αναδείκνυε και θα μετέτρεπε τις νέες ιδέες σε κινητήριο δύναμη. Αυτό δεν έγινε. Με τα μέλη της Συμβουλευτικής οι σχέσεις μου ανήκουν σε ένα άλλο επίπεδο. Η επιλογή τους έγινε με βασικό κριτήριο να τεθούν επί κεφαλής Επιστημονικών Επιτροπών για την εκπόνηση του προγράμματος Λαϊκής Εξουσίας. Αλλά και αυτό έμεινε στις προθέσεις.


Το ανησυχητικό για μένα ήταν η κατάσταση στο εσωτερικό των Σπιθών. Θεωρούσα ότι το κάθε μέλος της Σπίθας, αφού ο λόγος της ένταξής του ήταν η αποδοχή της Διακήρυξης της 1ης του Δεκέμβρη, είχε μέσα του ένα πλούσιο ιδεολογικο-πολιτικό υλικό για να «κινηθεί». Να δραστηριοποιηθεί σύμφωνα με τις κατευθύνσεις που με σαφήνεια προβάλλονται στη Διακήρυξη και έτσι να αποκτήσει πολιτική επάρκεια και ιδεολογική θωράκιση, γεγονός που θα αναδείκνυε τον εαυτό του και όλα τα μέλη της Σπίθας σε μια ζωντανή μονάδα, που αποφασίζει και χαράζει τη δράση της φροντίζοντας να συνδέει τον βηματισμό της με τις υπόλοιπες Σπίθες επιλέγοντας καθημερινά την επιβαλλόμενη στόχευση.


Αντί γι' αυτό -που το θεωρούσα δεδομένο- άρχισαν να παρουσιάζονται φαινόμενα εσωστρέφειας αποδεικνύοντας ότι η Διακήρυξη ήταν για πολλούς ένα ερέθισμα, που όμως στη συνέχεια έχασε το αληθινό της περιεχόμενο.


Δεν γνωρίζω κατά πόσον στην κατάσταση της ακινησίας και της έλλειψης ιδεολογικής ουσίας συνέτειναν εξωγενείς παράγοντες είτε αναζωπυρώσεις κομματικών αγκυλώσεων, όμως το αποτέλεσμα ήταν η μειωμένη ιδεολογικο-πολιτική παρουσία σε όλη την έκταση των Σπιθών, που μπορούμε να πούμε ότι το μεγαλύτερο ποσοστό από το συνολικό μέγεθος του νέου ιδεολογικο-πολιτικού οπλοστασίου δεν έχει ακόμα γίνει αντιληπτό από το σύνολο των Σπιθών.


Όλα τα άλλα τα περί Οργανωτικού κλπ. είναι απλώς προσχήματα. Η ουσία υπήρξε πολύ περισσότερο δραματική. Και γι' αυτό το λόγο σε περιοχές «υψηλού κινδύνου» όπως η Αθήνα, η Θεσσαλονίκη, η Κύπρος υπήρξαν φαινόμενα διαλυτικά, που επέτρεψαν την είσοδο ξένων δυνάμεων με επιδιώξεις κατάκτησης της Κ.Α.Π. «από τα μέσα».


Σήμερα και μετά τα όσα συνέβησαν στο τέλος της Συνδιάσκεψης, μπορώ νομίζω να πω ότι είμαστε πια εντελώς ελεύθεροι να συντονίσουμε τον βηματισμό μας απαλλαγμένοι από κάθε είδους αγκυλώσεις και να προχωρήσουμε μπροστά. Και γι' αυτόν ακριβώς το λόγο επέλεξα να σας μιλήσω τώρα για το επικίνδυνο έλλειμμα του ιδεολογικο-πολιτικού μας εξοπλισμού.


Τι συνέβη τελικά; Το γεγονός ότι εγώ ο ίδιος τόνισα ότι η Κίνησή μας ξεκινά από τη Βάση, θεωρήθηκε από ορισμένους ότι η Βάση από μόνη της θα χαράζει όχι μόνο την πολιτική αλλά και την ιδεολογία που η ίδια θα καθορίζει, γιατί αυτό απαιτεί το δικαίωμα της Άμεσης Δημοκρατίας, φτάνοντας στο σημείο να θεωρούν τη Διακήρυξη όχι σαν μια ολοκληρωμένη ιδεολογικο-πολιτική πλατφόρμα αλλά σαν αφορμή για τη μεταφορά της πολιτικής ευθύνης στις δικαιοδοσίες της Βάσης, της κάθε Σπίθας και του κάθε μέλους.


Έτσι αντί να μελετηθεί, να κατανοηθεί και να μετατραπεί σε κινητήρια δύναμη η Ιδεολογία της Διακήρυξης, παρατηρήθηκε το φαινόμενο πολλές Σπίθες να ασχολούνται με την αναζήτηση και εφαρμογή μιας δικιάς τους ιδεολογίας, που φυσικά επεκτεινόταν επί παντός επιστητού.


Αυτή η παρανόηση οδήγησε μοιραία στην αμφισβήτηση της ίδιας της γενεσιουργού αιτίας από την οποία προήλθε η Κ.Α.Π.


Έτσι αντί για μια ενιαία οργάνωση, φτάσαμε στην πανσπερμία από ανόμοια τμήματα, ουσιαστικά ακινητοποιημένα, με μόνη ενασχόληση θέματα που ουσιαστικά αμφισβητούσαν την ταυτότητα της Κίνησης έχοντας τη λαθεμένη άποψη ότι το δικαίωμα της Άμεσης Δημοκρατίας φτάνει ως τη δυνατότητα του κάθε μέλους να αλλάξει τον βασικό λόγο για τον οποίο στρατεύτηκε, δηλαδή την ίδια την ιδεολογική ταυτότητα της Κίνησης.


Για να δώσω ένα απλό παράδειγμα, ας πάρουμε το αίτημα της Ελευθερίας, που αποτελεί από μόνο του μια ολοκληρωμένη ιδεολογία. Στην περίπτωση ενός απελευθερωτικού αγώνα η Ελευθερία αποτελεί το περιεχόμενο της Ιδεολογικής Ταυτότητας που εμπνέει, συσπειρώνει και συνενώνει τα μέλη μιας Οργάνωσης που αποφασίζει να αγωνιστεί για την κατάκτησή της. Η Ιδεολογία-Ελευθερία είναι δεδομένη. Δεν αλλάζει και δεν υπόκειται στη βάσανο της έρευνας, των αναλύσεων και πολύ περισσότερο των αμφισβητήσεων των μελών της Οργάνωσης που δημιουργήθηκε για την κατάκτησή της. Τα θέματα που μπορεί να συζητηθούν είναι όσα συνδέονται με την Πολιτική, δηλαδή τους στόχους και τις μεθόδους που θα πρέπει να ακολουθηθούν, προκειμένου να επιτευχθεί ο τελικός σκοπός, δηλαδή η κατάκτηση της Ελευθερίας.


Για να γίνω περισσότερο κατανοητός, παίρνω σαν αφορμή μια άποψη που διάβασα διατυπωμένη από κάποια Σπίθα. Ότι δηλαδή δεν είδαν ως σήμερα να αναπτύσσεται Πολιτική στον χώρο της Κ.Α.Π. Εννοώντας προφανώς εμένα και την Συμβουλευτική. Θα απαντούσα ότι επειδή ακριβώς θεωρώ δεδομένη την Ιδεολογία της Κ.Α.Π. που τυχαίνει να την γνωρίζω καλά, από τον Δεκέμβρη του 2010 ως την ομιλία μου στη Νάουσα, δεν κάνω τίποτα άλλο από το να  παράγω Πολιτική. Το ίδιο έχουν κάνει και πολλά μέλη της Συμβουλευτικής και αρκετές Σπίθες. Επειδή όμως όπως φαίνεται, έχω το προνόμιο να αποτελώ τον κύριο στόχο αυτών των λιγοστών ευτυχώς επικρίσεων, δεν έχω καμμία δυσκολία να αναφερθώ στη δική μου πολιτική δραστηριότητα, την οποία κάθε καλοπροαίρετος αναγνώστης διαπιστώνει διαβάζοντας τα διάφορα κείμενά μου στην Ιστοσελίδα της Κ.Α.Π.


Και μπόρεσα να κάνω πολιτική, γιατί ακριβώς η Ιδεολογία για μένα ήταν δεδομένη, επομένως ήμουν ελεύθερος να παράγω πολιτική, φυσικά μέσα στα  πλαίσια της δεδομένης Ιδεολογίας. Με άλλα λόγια είμαι υποχρεωμένος να πω, ότι όσοι παραμένουν στις απόψεις ότι δήθεν δεν προχωρούμε διότι φταίει το Οργανωτικό είτε φταίει η έλλειψη πολιτικής παρουσίας, στην ουσία δεν γνωρίζουν είτε αμφισβητούν την Ιδεολογία της Κίνησης. Και επειδή κάποιοι ρωτούν κάπως ειρωνικά αν «θα μείνουν στο σπίτι», τους απαντώ ότι το Σπίτι είναι η Ιδεολογία. Όταν διαφωνείς με την Ιδεολογία, τότε προφανώς η επιλογή σου υπήρξε λαθεμένη. Αυτό όμως είναι θέμα αποκλειστικά δικό σου.


Και διερωτώμαι, για ποιο λόγο δεν έκαναν πολιτική μετουσιωμένη σε δράση όλοι αυτοί που μας επικρίνουν. Δηλαδή να μετουσιώσουν την Ιδεολογία την οποία οι ίδιοι επέλεξαν προκειμένου να οργανωθούν και να αγωνιστούν, σε συγκεκριμένες πολιτικές δραστηριότητες, για να συμβάλουν προς την κατεύθυνση των στόχων της Κ.Α.Π.;


Η αρχική μου δήλωση, ότι προτείνω το χτίσιμο ενός πολιτικού οργανισμού από τη Βάση, σ' αυτό ακριβώς αποβλέπει. Δηλαδή στην απόλυτη ελευθερία των Σπιθών να κινηθούν προς την κατεύθυνση της χάραξης και εκτέλεσης πολιτικών πρωτοβουλιών, που να εμπνέονται από το περιεχόμενο και τους στόχους της ΙΔΕΟΛΟΓΙΑΣ της Κ.Α.Π.


Είναι αλήθεια, ότι ορισμένες Σπίθες κινήθηκαν σωστά και γι' αυτό δεν αντιμετώπισαν προβλήματα εσωστρέφειας, αμφισβητήσεις, άρνηση και στασιμότητα σαν αυτά που ορισμένοι επιχείρησαν να γενικεύσουν με απώτερο σκοπό να μηδενίσουν την στάση μου, τις δυνατότητες και την παρουσία μου, ώστε να γίνει δυνατή η εκπόρθηση της Κίνησης κατά την Συνδιάσκεψη και η αντικατάσταση της ΙΔΕΟΛΟΓΙΑΣ με κάποια άλλη, άγνωστη προς το παρόν.


Δυστυχώς όμως οργανωμένοι φραξιονιστές, που έβαλαν στο στόχαστρο 5-6 Σπίθες, κατόρθωσαν να προκαλέσουν σύγχυση, ειδικά στην Αθήνα και στη Θεσσαλονίκη βάζοντας φρένο στην φυσιολογική ανάπτυξη σ' αυτές τις κύριες περιφέρειες που κρίνουν τελικά το βαθμό επιτυχίας, ειδικά όταν μια Κίνηση όπως η δική μας πραγματοποιεί τα πρώτα της βήματα. Πού χτύπησαν; Στην περιθωριοποίηση της ΙΔΕΟΛΟΓΙΑΣ της Κ.Α.Π. και στη συστηματική αμφισβήτησή μου, όμως με τρόπο που να μην τους αποκαλύπτει.


Επομένως όλα τα περί Οργανωτικού και αδυναμιών των υπευθύνων ήταν προσχήματα, μιας και στην ουσία η έλλειψη πολιτικής δράσης από μέρους των Σπιθών σ' αυτές τις δύο δοκιμαζόμενες περιοχές, δεν ήταν τίποτα άλλο παρά η εγκατάλειψη από μέρους τους της κινητήριας δύναμης της Κ.Α.Π. δηλαδή της ουσίας και της ακτινοβολίας του Ιδεολογικού της Οπλοστασίου.


Γι' αυτόν τον λόγο ο εκφυλισμός των εργασιών της Συνδιάσκεψης μετά την αποχώρησή μου με οδήγησε σε μια σειρά αποφάσεων με σκοπό την απαλλαγή μας από μεθοδεύσεις και φαινόμενα ξένα προς το πνεύμα του Κινήματος και την αγωγή και το ήθος των μελών μας.


Σκοπός των πρωτοβουλιών μου αυτών είναι να διορθωθούν τα κακώς κείμενα με την απαλλαγή μας από στοιχεία αντίθετα προς τις αρχές της Κ.Α.Π. και με στόχο την σφυρηλάτηση της ενότητας, της ομοψυχίας και της πίστης στα ιδανικά μας, που είναι οι προϋποθέσεις για να προχωρήσουμε συντεταγμένοι προς τα εμπρός, αντάξιοι των ευθυνών μας απέναντι στον ελληνικό λαό.


Από δω και στο εξής θα πρέπει να επαγρυπνούμε, ώστε κάθε προσπάθεια να έχουμε ξανά διαλυτικά στοιχεία σαν αυτά που μας ταλάνισαν ως τώρα, σκόρπισαν την απογοήτευση στα μέλη μας και μας εξέθεσαν προς τα έξω, θα ξεριζώνεται άμεσα και ριζικά, πριν προλάβει να μας κάνει κακό.


Στην τελευταία περίπτωση ο αιφνιδιασμός και η έλλειψη ετοιμότητας των στελεχών μας, τα οποία όφειλαν να αντιδράσουν αντιτάσσοντας στις ψευδολογίες την αλήθεια, όπως ήταν σε θέση να την γνωρίζουν, με οδήγησε σε μια ριζική αναθεώρηση των συμβουλευτικών οργάνων που έχω ανάγκη να με στηρίζουν στο δύσκολο έργο που θα πρέπει να επιτελέσω ως την ανάδειξη της νέας ηγεσίας, που εξ άλλου ήταν και η βασική μου πρόταση στην Εισήγησή μου για το Οργανωτικό.


Σ' αυτή την ουσιαστική θέση που με οδήγησε η μεγάλη ευθύνη και η αγάπη μου για την Κίνηση, βρέθηκαν δυστυχώς άνθρωποι να αντιτάξουν καθαρά τυπικά επιχειρήματα, με σκοπό όχι μόνο να την εμποδίσουν να υλοποιηθεί αλλά να μην αφήσουν ούτε καν να συζητηθεί από τη Βάση των Σπιθών, ώστε να λάβουν αυτές την τελική απόφαση, όπως ξεκάθαρα δήλωσα.


Και μόνο αυτή η διαστρέβλωση των θέσεων και των προθέσεών μου δίχως την άμεση παρέμβαση των παρισταμένων στελεχών για την υπεράσπιση της αλήθειας και του προσώπου μου όπως ήδη είπα, με οδηγούν στην αναζήτηση νέων στηριγμάτων. Έτσι αποφάσισα να αναθέσω την οφειλόμενη ανασυγκρότηση σε Σπιθίστριες και Σπιθιστές, που με τη συνδρομή του Γ. Κασιμάτη και του Κ. Ζουράρι να βοηθήσουν αρχικά στην ολοκλήρωση των εργασιών της Συνδιάσκεψης.


Αυτή η νέα Επιτροπή θα έχει ως κύριο έργο της την ψήφιση του Ερωτηματολογίου από όλες τις Σπίθες.


- Εάν η τελική απάντηση είναι ΝΑΙ, τότε θα προχωρήσουμε στην εκλογή της νέας ηγεσίας με δύο τρόπους


            Είτε
α) με τη δική μου πρόταση για την εκλογή δύο Επιτροπών: Των Συντονιστικών και των Επιτροπών Περιφέρειας ή Πόλης


            Είτε
β) με τρόπους που θα προταθούν από την ίδια τη Βάση.


Δηλώνω ακόμα ότι είμαι διατεθειμένος να αποσύρω το Οργανωτικό μου Σχέδιο, ώστε οι Σπίθες να είναι εντελώς ελεύθερες να προτείνουν τον δικό τους τρόπο για την καλλίτερη εκλογή του Πολιτικού Συμβουλίου.


-    Εάν η τελική απάντηση είναι ΟΧΙ, τότε η Επιτροπή Υποστήριξης θα μετατραπεί σε Επιτροπή Προετοιμασίας του Α΄ Συνεδρίου της Κ.Α.Π.

Αθήνα, 29.6.2011

Μίκης Θεοδωράκης